Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Monikawparowaładojejmieszkaniajakburza.Ewidentniebyła
wściekła.
–Coty,docholery,wyprawiasz?!–wrzasnęła.
Nataszauniosłabrew,udając,żeniemapojęcia,oczymmowa.
Ostentacyjniemachnęłaręką,zapraszającsiostrędośrodka,choć
tadawnojużstaławprzedpokoju.
–Dzieńdobry,miłocięwidzieć–ironiczniewykrzywiłausta.
–Dlaczegonieodbierasztelefonów?!Pisaćteżsięoduczyłaś?
–wMoniceażsięgotowało.
Nataszawestchnęłaciężkoipodreptaławkierunkukanapy.Dopiero
cowstała,potrzebowałakilkuminut,żebydojśćdosiebie.
–Jestpierwsza,atyzamierzaszwracaćdołóżka?
–Tokanapa,łóżkomamwdrugimpokoju.
Monikaprzewróciłaoczamiiodwróciłasięwkierunkuotwartych
drzwisypialni,zanimNataszazdążyłazareagować.
–Jezu...Znówpijesz?–jęknęła.
Znów?Nataszaschowałagłowępodkoc,ukrywającprzedsiostrą
swojątwarz.Taknaprawdęnigdynieprzestałapić,jedyniewersjadla
Monikibyłaniecoinna.
–Cosiędzieje?–Poczuła,jaksiostrasiadaobokniej.–Dlaczego
oddwóchmiesięcynasnieodwiedzaszaninawetnieraczyszodbierać
odemnietelefonów?
–Jestemzajęta...–mruknęłaspodkoca.
Monikagwałtownymruchemściągnęłajejgozgłowy.Surowy
wyrazjejtwarzynajwidoczniejniebyłwyrazemtroski–byłapoprostu
wkurzona.
–Jestczasmatur...–wyjąkałaostrożnieNatasza.–Pomagamprzy
nich,więcjestemzajęta.
