Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
głębokioddechichwyciłasiostręzarękę.
–Minąłprawierok...Czassięotrząsnąć,kochana.
–Tegoteżniemusiszmiprzypominać.
–Chybamuszę.–Monikaspojrzałananiąbadawczymwzrokiem.
–Mamwrażenie,żeutknęłaśwmiejscuiniewiesz,jakpostawić
następnykrok.
Tobyłaprawda.Nataszaczułasiętak,jakbyczassięzatrzymał.Nie
miałapojęcia,jakponownieuruchomićwskazówkizegara,aniczy
wogóletegochce.Potrafiłajedynieskupićsięnaswoichmałych
celach,codziennychrytuałachwyznaczającychrytmjejmarnegożycia.
–Natka,onodszedł,najwyższyczassięztympogodzić.Odpuść.
Modlęsięcodziennie,żebyśznówzaczęłacieszyćsiężyciem.
–Postaramsię–szepnęłaprzezściśniętegardło.
–Obiecujesz?
–Obiecuję.
–Toobiecajmijeszcze,żewpadnieszdonas.Najpóźniej
wprzyszływeekend,okej?
Nataszaskinęłagłową,posyłającsiostrzeciepłyuśmiech.Tylkoona
taknaprawdęjejzostała.Monikai...Alicja,małaksiężniczka
oprzesłodkimuśmiechuiwielkich,ciekawskichoczach.
Niewiedziała,jakzebraćwsobiewystarczającodużosił,aby
przetrwaćtęobiecanąwizytę.Ostatnimrazemkosztowało
jątonadludzkiwysiłekikilkaprzepłakanychnocy.Alicjabyłataka
cudowna...Takbardzoprzypominałajejotym,costraciła.Otym,
comogłamieć,gdybynie...Życiejestniesprawiedliwe.Gdyczłowiek
jużjesobiezaplanuje,naglezostajezepchniętywprzepaśćileciwdół,
zmierzająckutemu,conieuniknione.Aprzedoczamiprzewijamusię
wszystkoto,cobyłodobreipiękne,comogłodalejtrwać,alezostało
brutalniewtyle.Wprzeszłości,którastałasięjużtylkobolesnym
wspomnieniem.
