Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
onterazponowniewGetsemani,abydaćpocałunek
Chrystusowi,coprawdopodobnie,zewzględunapanujące
ciemności,miałobyćznakiemrozpoznawczymdlatych,
którzyprzyszliaresztowaćNazarejczyka.Tenpocałunek
stałsięobrazemzdrady(wartoprzypomniećsobie
tęscenęnamalowanąprzezGiottawkaplicyScrovegnich
wPadwie).„Judaszu,pocałunkiemwydajeszSyna
Człowieczego?”(Łk22,48):tegorzkiesłowaJezusa
Mateuszzastępujesuchymzwrotem
ef’hopárei
9,„pocoś
przyszedł?”,aletowarzyszyimsmutne
hetaîre
,„przyjacielu,towarzyszu”(26,50).TylkoMateusz
odnotujejednaktragediętegoczłowieka:jużkilkagodzin
późniejJudaszbiegniedoswoichmocodawców,aby
zwrócićimzapłatęzazdradę,którastałasiędlańnie
dozniesienia(27,3–10).
Dramatycznykoniecjestjużbliski.Mateuszzawiera
gowjednymwersecie:„[Judasz]rzuciwszysrebrniki
wstronęprzybytku,oddaliłsię.Apotemposzedł
ipowiesiłsię”(27,5).ŁukaszwDziejachApostolskich
proponujebardziejsensacyjnąwersjętejśmierci,być
możeodwołującsiędofragmentuzBiblii(Mdr4,19),
gdzieprzeznaczenieniegodziwychmalowanejest
wmocnychbarwach:„[Judasz]spadłszygłowąnadół,
pękłnapółiwypłynęływszystkiejegownętrzności”(Dz
1,18).Okrutnaśmierć,niezależnieodtego,wjakisposób
nadeszła,służyjakoprzykładżycianaznaczonego–być
może–iluzjąirozczarowaniemspowodowanymprzez
fałszywyobrazJezusa,wktórymJudaszchciałwidzieć
politycznegomesjasza,aodkryłmistrzainauczyciela
wskazującegonazbytwzniosłyiodległyhoryzont.Judasz
