Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Jateżbędęzatobątęsknić.Byłosuper.–Seth
odwróciłsiędowiedźm.–Cośjeszcze?
–Nie,chybażechceszdobićznaminowegotargu
–zaproponowałaOrnaznadziejąwgłosie.
–Niedziś.Zwłaszczażeciąglewiszęwamprzysługę.
–Chwilowozakończyliśmynaszesprawy–powiedziała
Wilna.–Odejdź.
–Albopozostańtunieproszony–zasugerowała
podstępnieBerna.
–Pójdę–odparłSeth,ruszająctam,skądprzyszedł.
–Wybaczę,jeślizapomniciepoprosićmnieoprzysługę.
TrzySiostryzarechotały.
–Otosięniemartw–powiedziałaOrna.
–Zawszeodbieramynaszedługi–zapewniłaBerna.
–Tobynajmniejniekoniecnaszychspraw,Secie
Sorensonie–napomniałaWilna.–Oszczędziłyśmycię
przednożemprzymierza.Bądźuprzejmynamsię
odwdzięczyć,pozostającprzyżyciu.
–Cosiękroi?–zapytałSeth,nadalsięoddalając.
TwarzWilnystężała.
–Żadnychwskazówek.Wiedzamaswojącenę.
–Możechociażmaławskazówka?–zaproponowała
Orna.
–Nie–odparłaBerna.
–Mamwłasneustaiwłasnyrozum–burknęłaOrna.
–Itakjużtozdradziłyśmy.–WbiłabacznywzrokwSetha.
–Nadchodziburza.Burzasmoków.
–Orno!–krzyknęłyprzerażoneBernaiWilna.
–Niebędzieszmusiałczekaćdługo–zapewniłaOrna.
–Tochybadobrze–stwierdziłSeth.–Nigdynielubiłem
czekać.
