Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ostrzegam,żetonaprawdędziura,którejchybanawetremontnie
pomoże.
BrudnegotoniezraziłoijużdwadnipóźniejwspólniezJustyną
iJulką,którąrównieżzabrałzesobą,stanęliwetrójkęprzed
drewnianymbudynkiemzbali.Najegowidoktaostatniaparsknęła
śmiechem.Ruderarzeczywiściewymagałasolidnegoremontu,aleIgor
nigdyniewymagałodświatazbytwiele.Wystarczyłomułóżko,stół,
krzesłoijakiśagregatprądotwórczy,abynocamimógłpoczytać.
Wychodekteżniebyłproblemem,zwłaszczażecałaotoczka,któratak
zniechęcałapotencjalnychspadkobiercówpaniStefanii,zjego
perspektywylepszabyćniemogła.
– Jestjeszczejedno– oznajmiłaKlepacka,gdyBrudnyobejrzał
chałupę.
– Mamsiębać?– zapytał,niespuszczającwzrokuzrudery.
– No,tytochybanie.– Roześmiałasię.– Alelepiej,żebyś
dowiedziałsiętegoodemnieniżodjakichśzabobonnychgórali.
Brudnyposłałkobieciepodejrzliwespojrzenie.Miaładziwnywyraz
twarzy.
– Wlokalnymśrodowiskuodlatfunkcjonujepewnalegenda–
powiedziała,odgarniająckosmykblondwłosów.
– BrzmijaktanicliffhangerzhorroruklasyB– wtrąciłaJulka.
– Jakco?– Igorspojrzałnapartnerkę,aletatylkomachnęłaręką
ipoprosiłaKlepacką,abytakontynuowała.
– Opowiadaoponurymsmolarzu,którypolujenaturystów,apotem
ichtorturuje,zabijaipalizwłokiwpiecach.Wiecie,żewtakiej
retorcietemperaturaosiąganawettysiącstopni?Gdybywrzucićtam
ciałoczłowieka,toniezostałybyzniegonawetkości.Spaliłobysię
doszczętnie.
– Brzminieźle.– Brudnyzapaliłpapierosa.
– Totylkolegendawywodzącasięjeszczezczasówwojny,ale
wciąguostatnichparudekadnaprawdęzniknęłotubezśladu
kilkadziesiątosób.Samiprzyjezdni.Niktniewie,cosięznimistało,
więcludziepowtarzajątęhistorię.Niemampojęcia,nailesamiwnią
wierzą,alewiem,żepopularnejeststraszenienimidzieci.Wiecie,tak
nazasadzie,żejakniebędzieszgrzeczny,toprzyjdzieponurysmolarz
icięzje.
– Możedlategociwęglarzesątaknieprzyjaźnienastawieni
doobcych?
– Nie,chybanie.Większośćznichśmiejesięztychgłupot.
Toprości,alenaprawdęmililudzie.Turyścisąnimizachwyceni
