Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
iczęstoodwiedzająretorty.TylkotenWanzreich…– Klepacka
wskazaławypałwdolinie.– Tenrzeczywiściejestjakiśdziwny.
Naprawdęnielubiobcychiwcaletegonieukrywa.
– Czylibędęmiałfajnegosąsiada.
– Tytaknaprawdę?– JulkaposłałaIgorowizdziwionespojrzenie.
– Toidealnemiejsce– oznajmił.– Miesiącczydwanatym
odludziutojestto,czegoterazpotrzebuję.Askoroturyścitomiejsce
omijająszerokimłukiem,totymlepiej– dodał,wrzucającniedopałek
domiejscapopalenisku.
PrzeztwarzJulkiprzebiegłnerwowygrymas.Wzięłapartnera
nastronęinaosobnościzapytała,czyabynapewnonieupadł
nagłowę.Igorbyłjednaknieugięty.
– Toniepotrwadługo.Poprostumuszępobyćsam– wyjaśnił.– Na
spokojniezastanowięsię,codalejrobić,przetrawięcałytensyf.Też
natymzyskasz,bogdytedziennikarskiehienyzorientująsię,żenie
mamniewZielonejGórze,niktciniebędziezawracałgitary.Sprawa
przyschnie,ajawrócęzjakimśpomysłemnażycie.Sameprofity.
– Jakośniejestemdotegopomysłuprzekonana…
– Facetczasemmusizamknąćsięwswojejpieczarze…
Julkawestchnęłaiomiotławzrokiemrozległedolinyiporośnięte
lasamiwzgórza.Nadjednymznichszybowałmajestatycznyorzeł,
anaskrajulasutrawęskubałokilkasaren.Widokdoprawdyzapierał
dechwpiersiach.Pomyślała,żenajchętniejsamabysięwyrwała
zeswojegokieratu.Niemiałajednakszansnaurlop,bougrzęzła
wnawalekilkuśledztw,wtymjednegodotyczącegomorderstwa.
Przygryzładolnąwargę,poczymzpowrotemprzeniosławzrok
napartnera.
– Jestemażtaknieznośna?– zapytała,krzywiącsię
przepraszająco.
– Trochę.
– Alejesteśtegopewny?Żechcesztu,tak,sam?
– Jestempewny.
– Idziezima,ataruderawymagaremontu…
– Sypiałemwgorszychwarunkach.
Niemiaławięcejargumentów,więcposłałamusłabyuśmiech,
apotemwrócilidoSanoka,gdziemieszkałaKlepacka.Pokochalisię,
przespali,anastępnegodniaBrudnypodrzuciłjąnapociąg
izakupiwszypodrodzekilkaniezbędnychnarzędziimateriałów,
wróciłdonieistniejącejwsiTyskowa.Nabudowlanceznałsięśrednio,
więczrobiłtyle,ilepotrafił.Cośtamuszczelnił,abyzamocnonie
