Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mógłzaginąć,byłtaki,żektośtegochciał.Możebyć
ranny.Powinieneśgoszukaćinietracićczasunamnie,
zadającpytaniaojegożycieintymne,którenie
maztymnicwspólnego.
Prudenpokręciłnosem,jegocierpliwośćpowolisię
kończyła.
–Poprostuodpowiedznapytanie.Todlajegodobra.
–Niesłuchaszmnie.MożeLucascoświe?Możewie,
ktotozrobił?–Zaczynałammówićwtakisposób,
jakbympróbowałakogośprzekonać,żejednorożce
istnieją.Wiarawmojąracjęzapędzałamniewślepy
zaułek.
–Totymnieniesłuchasz.Odpowiedznapytanie
–warknąłPruden.
Podniosłamręce,jakbymsiępoddawała.
–Dobrze,jużdobrze.Nie.Nieostatnio.Niewidywał
sięznikimnaserio.
Właściwietonigdyniewidywałsięznikimnaserio.
ZarównoLucas,jakija,byliśmykiepscywbudowaniu
trwałychrelacji.
–Czyzwierzałcisięnatematpracy?Lubibyć
nauczycielem?
–Bardzo.
Uczyłhokejaigrałzdzieciakamiwkalambury
nazajęciachzangielskiego.Czegotunielubić?
–Cojeszczemogłabyśpowiedziećostylużycia
swojegobrata?
„Stylżycia”wWayoaciebyłrównoznacznyzobelgą.
Kryłwsobiewszystkiemożliwedewiacje.Stylemżycia
byłynaprzykładkrótkiespódniczkiipromiskuityzm,
zwanyteżrozwiązłościąseksualną,któreczyniłyofiarę
