Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zasprawąszeptówniosącychsiępocałejsali,atakże
własnegobystregowzroku,połączonegozdziewczęcymi
instynktami.Kiedygrupadwudziestuczterechdziewcząt,
przebranychzadżokejki,weszłanascenę,trzaskając
biczami,stukającobcasamiirobiącokodopubliczności,
wcalenieuznałategozazabawne–wręczprzeciwnie,
byłalekkozniesmaczonaiucieszyłasię,gdyzeszły
zesceny.Gdyzaśpojawiłasięnastępnatrupatancerek,
wkostiumachskładającychsięzeskrzydełzgazy
izłotychfrędzliwpasie,biedna,staroświeckaPollynie
wiedziała,copocząć.Czułasięzarównoprzestraszona,
jakioburzona;wbiławzrokwtrzymanywrękuprogram
teatralny,apoliczkizkażdąchwiląpiekłyjącoraz
bardziej.
–Czemusiętakrumienisz?–zapytałaFanny,gdy
malowanesylfyzniknęły.
–Takmiwstydzatedziewczyny!–szepnęłaPolly,
biorącgłębokioddechpełenulgi.
–Tygąsko,właśnietakzrobionotowParyżu,aten
taniecjestwspaniały.Napoczątkuwydajesiętodziwne,
aleprzywykniesz,takjakja.
–Nigdywięcejtunieprzyjdę–powiedziałaPolly
zdecydowanie;jejniewinnanaturaburzyłasięprzeciw
spektaklowi,któryjakdotądsprawiłjejwięcejprzykrości
niżprzyjemności.Niewiedziała,jakłatwobyło
„przywyknąć”,takjakFanny,idobrze,żeczęściejnie
trafiałanatakiepokusy.Niepotrafiławyjaśnićtego
uczucia,aleucieszyłasię,gdysztukasięskończyłaigdy
dotarłybezpieczniedodomu,gdziemiłababunia
czekała,bymócjezobaczyćułożonewygodnie
włóżkach.
–Dobrzesiębawiłaś,kochanie?–spytała,patrząc
napłonącepoliczkiipodekscytowanywzrokPolly.
–Niechciałabymbyćniegrzeczna,alenie
