Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
uprzejmydlamałejdziewczynki,jakdlakobiety;awięc
najbardziejspodobałmisiępanSydney,bobyłdlamnie
miły.
–Cóżzciebiezabystredziecko,Polly.Nie
przypuszczałam,żezwracaszuwagęnatakierzeczy
–stwierdziłaFanny,zaczynającpojmować,żenawetmała
dziewczynkamożemiećwsobieniemałokobiecości.
–Nawykłamdodobrychmanier,choćmieszkam
naprowincji–odparłaPollywmiaręciepło,bonielubiła
byćtraktowanaprotekcjonalnie,nawetprzezwłasne
przyjaciółki.
–Babciamówi,żetwojamatkajestidealnądamą,aty
jesteśtakajakona;bylebyśtylkoniezakochałasię
wktórymztychbiedaków,ajestempewna,
żenastępnymrazemzachowająsięlepiej.Tomwogóle
niemamanier,anienarzekasznaniego–dodałaFan
ześmiechem.
–Onniemusi;jestchłopcemizachowujesięjak
chłopiec,ajapotrafięsięznimdogadaćowielelepiejniż
ztymipanami.
FannyjużzamierzałazbesztaćPollyzamówienie
o„tychpanach”takimlekceważącymtonem,gdynagle
obiejezaskoczyłzduszonyokrzyk„Ku-ku-ryyy-kuuu!”,
dobiegającyspodprzeciwległegosiedzenia.
–ToTom!–krzyknęłaFanny,awtymmomencie
wynurzyłsięprzeznimitenniepoprawnychłopak,
czerwonynatwarzyiduszącysięodtłumionego
śmiechu.Usiadłszy,przyglądałsiędziewczętom,jak
gdyby,zadowolonyzudanegokawału,czekał
nagratulacje.
–Słyszałeś,comówiłyśmy?–spytałaniespokojnie
Fanny.
–Ajakże,każdziuśkiesłowo!–Tomwyraźnie
