Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
32
rozdziałinOsobliwanauka.Problemrozumieniawflozofipsychiatrii
Jaspersodróżniakazuistykę–nomotetycznepodejścietraktująceprzypadek
chorobowyjakojedynieegzemplifikacjędanejchoroby–odpodejściabiogra-
ficznego.Biografiastanowiopisludzkiegożyciaujętyjakoindywidualnachro-
nologicznaopowieść.Dotyczytakżeetapówbiologicznegorozwojujednostki.
Dlategoelementyfizjologicznychicielesnychzmianstanowiąistotnyelement
biografii,jednocześnieniesąjejcelem.Wramachpodejściapatograficznego
(JaspersGP,s.566/AP,s.473)interesujenasnietylerozwójchoroby,leczdo-
świadczeniechorejjednostki.Elementyindywidualneiogólneprawabiologicz-
negorozwojugłębokosplatająsięzesobą.Jasperswswojejpatografiipoświęco-
nejStrindbergowipodkreśla,żeto,colaikowiwydajesięchaotycznym„zbiorem
masydanych”(Jaspers2006,s.9),szeregiemdziwacznychiróżnorodnychza-
chowań,woczachklinicysty,któryspotkałsięwcześniejzwielomazbliżonymi
przypadkami,okazujesięciągiemjasnookreślonychsymptomówiprzejawem
charakterystycznegoprzebieguchoroby.
Problempodejściaidiograficznegozostałwspółczesniewprowadzonydo
psychiatriiprzezWPA(ŚwiatoweStowarzyszeniePsychiatrów)
jakouzupełnienie(standardowej)diagnozykryteriologicznej(identyfikowania
samychzaburzeń)albodiagnostykiróżnicowej.Zasadniczochodziokrytykępo-
dejściakoncentrującegosięjedynienaopisiechorobypoprzezodwoływaniesię
dodiagnostycznychformuł,atakżeklasyfikacjichoróbpoprzezstandaryzowane
typologieiskale.ŚwiatoweStowarzyszeniePsychiatrów(WPA)wposzukiwaniu
zrozumiałejformułydiagnostycznejstwierdza:
Przygotowanieidiografcznejdiagnozyzaczynasięodrozpoznaniaperspektyw
klinicysty,pacjentai(jeślitoniezbędne)rodziny,dotyczącegotego,cowyjątkowe,
ważneiznaczącedlapacjenta.Diagnozawychodziodtychperspektywiidentyfkuje
wszelkierozbieżności,pozwalającjerozwiązaćizintegrowaćwewspólnerozumie-
niebadanegoprzypadku(IDGAWorkgroupWPA2003,pkt8.3).
Takdefiniowanadiagnozałączysięściślezrozumieniemstanuklinicznego
pacjentawrazzjejistotnymiczynnikami,takimijak:„obrazsiebie”,„przydat-
ność”,„mocnestrony”,„senstego,cojestwżyciuznaczące”,orazjegooczeki-
wańcodoopiekimedycznej.Mowajesto„rozumieniukontekstualnymoraz
interakcyjnym”stanuklinicznegooraz„osobyjakocałości”.
Podejścieidiograficzneprzeciwstawiasiępodejściutech-
nicznemu,którewidziwpacjenciezbiorowiskosymptomów
izachowań.Nomotetycznepodejścieignorujespojrzenieodśrodka,niedo-
strzegakoherencjiihistoriiżyciapacjenta.JakpowiadaPhillips:
Pacjentopiekizdrowotnejjestosobąbezwewnętrznegożycia,aoczekujemy,żena-
sipacjenci,takjakmysami,będąposiadaliżyciewewnętrzne(Phillips2002,s.345).
