Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Cotakiego?ChcesznapisaćdoksięciaSokolnika?
–No,możeniedosamegoksięcia–mruknąłwymijającoŻychłoń.–
Alemójlisttrafinatylebliskotronu,bywywarłodpowiedniskutek.
PoklepałSarępodłoni.Mojażonaspojrzałananiegociepło.
–Niezaszkodzi–powiedziałdoniej–jeśliskreślimynaszelisty
wspólnie.
–Aja–Grammodstawiłpustykufel–napiszędostarego.Itotak,
żemuwpiętypójdzie.
–Myślicie,żezwierzchnikświątyniDoliwDymiepoczujesię
zobowiązany,gdyotrzymapismoodemnie,VitalisaiDislai?–spytał
niepewnieUrgo.
–Jateżnapiszę–bąknąłEliah,aleschowałsięgłębiejwcieńizby,
zanimktokolwiekzdołałgozapytać,dokogoipoco.
–No,tozałatwione.–Grammzatarłdłonie.–My,Kociołek,
zajmiemysiępolityką.Tyzaś…
Sięgnąłpogarnieczpiwem,alewtedyjegowzrokpadł
naZwierzaka,któryleżałnaławie,cichopochrapując.Najegoobliczu
malowałsięuśmiechrozanielenia,aźrenicepodpowiekami
przesuwałysiępospieszniewlosowychkierunkach.
–Słuchajcie,możetrzebabyobudzićtegodarmozjada?–Krasnolud
nachyliłsięnadgoblinem.–Niesądzicie,żeteżmógłbycośnapisać?
–Niejestemwcalepewien,czypotrafi–powiedziałem.Zulgą
zauważyłem,żemójgłosnienosiłżadnychśladówwzruszenia,które
usiłowałemoddobrejchwilizdusić.–Pozatymonakuratmawłasne
sposobynaskontaktowaniesięzplemieniem.Owieleskuteczniejsze
odnaszejpoczty.
UśmiechZwierzakanaglestałsięjeszczeszerszy.
–Którenajwyraźniejdoskonaledziałają–dodałem.
Iwtedyzgórydobiegłjakiśodgłos.
Nabrałemtchuiwstałem,ignorujączaskoczonespojrzeniareszty.
TylkoSarawzniosłaoczykupowaleipokręciłagłowązledwie
dostrzegalnądezaprobatą.Jazaśwkilkususachpokonałemschody,
gdziezgodniezmoimioczekiwaniamiujrzałemniecowystraszoną
dziecięcąbuzię.
Saliawpierwszymodruchuchybachciałazwiaćdosypialni,ale
najwyraźniejuznała,żeitakjejsiętonieuda,rozsiadłasięzatem
zgodnościąnaprzyniesionymzawczasuzydelkuiwyjęłaszczotkę
dowłosów.
–Aha–powiedziałem,siadającnanajwyższymstopniu.–Chłopacy
pewniechrapią,więcpostanowiłaśuczesaćsięnakorytarzu.Nie
