Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Mogłam,alejużjestem.
–Notak–przyznałlekkozmieszanyinachyliłsię,chcąc
jakzawszepocałowaćjąnapowitanie.
–Cosięwłaściwiestało?–zapytałarzeczowoijednocześnie,niby
niezamierzenie,uniknęłazręczniepocałunku.
–Ach,głupiwypadek,alejużwszystkowporządku.Dostaniemy
odszkodowanienapokryciekosztównaprawy,więcniemaczymsię
przejmować.
Zdawałojejsię,żewcześniejpoirytowanyLeszekterazstarasię
robićwrażeniebardzospokojnego,jakbywręczchciałzbagatelizować
sprawęuszkodzeniasamochodu,którybyłdlaniegojaknajcenniejsza
zabawka.
Podeszlidopolicjanta,zktórymprzedchwiląrozmawiał.
–Dzieńdobrypani–przywitałsięmężczyzna,przyglądającsięjej
zlekkimzdziwieniem.
Zauważyłajegopytające,krótkiespojrzenie,rzuconewkierunku
Leszka.
–Tomojażona–pośpieszyłzwyjaśnieniemLeszek.
Zdezorientowanymundurowyzerknąłwkierunkudomu,gdzie
przedchwiląznikłatajemniczablondynka.Jednakuznał,żenietakie
rzeczywżyciujużwidział,apozatymtoniejegosprawa,
więczachowującdyskrecję,grzeczniezwróciłsiędoJagody:
–Wyglądanato,żewszystkojużzałatwione,mogąpaństwojechać
dodomu–uśmiechałsiędoniejzewspółczuciem.Jagoda
niewiedziała,czyuśmiechałsiętakzpowoduuszkodzonegoauta,
czyteżtamtejkobiety.–Wrazieczegoskontaktujemysięzpanem
–dodał,zwracającsiętymrazemdoLeszka.
–Rozumiem,alepoczekamyjeszczenaprzedstawicielafirmy
ubezpieczeniowej,któryzrobizdjęciaioceniszkody–odparłLeszek.
–Dzwoniłemjużdonichipowiedzieli,żektośpodjedziezapół
godziny,więcpowinientubyćzachwilę–dokończył,jednocześnie
zerkającnazegarek.
–Todobrze,alemyniemamytujużnicwięcejdoroboty.Wrazie
czegowiepan,gdziemnieszukać.Dowidzenia–odparłpolicjant
izasalutowałniedbale.
