Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
nadwóchpoziomach:językowyminiejęzykowym.Wliteraturzedla
tychdwóchrodzajówporozumiewaniasięużywasięzamiennie
terminów:komunikacja(zachowanie)werbalna/słownai
niewerbalna/bezsłowna.
Schemat2.Językoweiniejęzykowekomunikowaniesię
Źródło:Kaczmarek,1991,s.18.
JakpodajeB.Kaczmarek(1993,s.57),podziałporozumiewaniasię
najęzykoweiniejęzykowejestznacznieszerszy,atymsamym
bardziejadekwatnyniżrozróżnienienakomunikacjęniewerbalną
(bezsłowną)iwerbalną(słowną).Łacińskiterminverbumoznacza
„słowo”,cowodniesieniudoróżnychsposobówkomunikowaniasię
oznaczałobytylkojedno–słowne(głosowe)przekazywanieinformacji.
Dyskwalifikujetoinneformyporozumiewaniasię:pisemne,
sygnalizacyjne,którychniemożemynazwaćwerbalnymi(słownymi),
leczjęzykowymi.
Przezkanałwerbalnysąprzekazywanegłówniefaktyiinformacje,
którychniepotrafimywyrazićmimiką,gestykulacją,postawąciała,
zmianąwielkościźrenic,sposobemzachowaniasięlub
ukierunkowaniemspojrzenia.
Wciąguostatnichlatobserwujemyszybkirozwójbadańnad
niejęzykowymimetodamiisystemamikomunikowaniasię,tak
istotnymiwodniesieniudoosóbniesłyszących.Rodzicedzieci
słyszącychniewykazujądużegozainteresowanianiejęzykowym
sposobemkomunikowaniasię,po-nieważoczekują,żemowaich
dzieckapojawisięwsposóbnaturalny.Wwypadkudziecka
niesłyszącegoodurodzenia,uktóregorozwójmowyjestzakłócony,
przywiązujesięowielewiększąwagędowszystkichform
komunikowaniasię.
