Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
DOTEORETYCZNYCH
PODSTAWTERAPII
LOGOPEDYCZNEJDZIECI
ZZABURZENIAMISŁUCHU
IMOWY
1.Surdologopediajakospecjalizacja
zawodowalogopedii
Teoriamowy,jejzaburzeniaiterapiabyłyprzedmiotembadań
wobrębiewieludziedzinnaukowychjużwczasachprzeszłych.
Wstarożytności,wIVwiekup.n.e.,Demostenes–mówcaipolityk
grecki–mobilizowałswoichrodakówdoobronywolnościsłowa,
zaznaczając,żedobrzeprzygotowanymówcanigdynieprzekracza
„miaryprzynależnej”(za:Wołoszyn,1965).Kwintylian–retoryk
ipedagogrzymski–opracowałwpodręcznikuwymowyszereg
praktycznychwskazówekwychowawczychidydaktycznych,które
miałykształtowaćprawidłowąmowęimówcęidealnego(za:tamże).
WPolscetermin„logopedia”zacząłsięupowszechniaćw1960roku,
kiedytowLublinieukazałsiępierwszynumerczasopisma„Logopedia
–ZagadnieniaKulturyŻywegoSłowa”.Należyjednakzaznaczyć,
żetermintenfunkcjonowałjużwcześniejwpolskiejliteraturze
specjalistycznej.M.Łączkowskaw„NowinachLekarskich”z1936
rokuużywategoterminuwznaczeniu„terapiamowy”(Kaczmarek,
1991,s.5).
Wpolskichprzedwojennychleksykonach(Lam,1931,kol.1198,
1199)nieuwzględnianoterminu„logopedia”,alepojawiająsiętakie
pojęcia,jak:
–„logopathia”:dlaokreśleniazboczeńmowy;
–„logoneuroza”:zaburzeniamowynatlenieorganicznychzmian
