Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ROZDZIAŁ
TRZECI
Wparęgodzinpotemordynatpowstałodbiurkaipodającrękę
rządcyrzekłgrzecznie:
–Skończyliśmy.Jeślibyzaszłocośniespodziewanego,proszę
telefonować,będęcałyczaswdomu.
RządcaKleczskłoniłsięzuszanowaniem,zpewnączciądotykając
rękiMichorowskiego,zapytałzdziwiony:
–PanordynatnieprędkobędziewSłodkowcach?
–Otak!Dotygodnia,możedłużej.
–Wtakimraziemuszęjeszczetrudzićpanawjednejkwestii.
–Proszę.
–Chcęmianowiciespytać,jakączwórkęprzeznaczapanordynat
nawyłącznyużytekpałacu:karą,kasztanyczygniade?
–Dlaczegopanotopyta?
–Bokaresątokoniebardzodelikatne.Panibaronowaczęstojeździ
doSzal,dohrabstwaĆwileckich.Tojestprzecieczterymileinietęga
droga.Konie,donaszychdrógprzyzwyczajone,przychodząjakhaki.
Panibaronowaostrojeździ.Jasamniemogęprzedstawić,ale
wolałbym,żebyjednaczwórkabyławyłącznieprzeznaczona
dorozjazdów,bowówczasjużbymnieodpowiadałzakonie.
Waldemarsłuchałprędkiejmowyrządcy,przekładającpapiery
nabiurku.Podniósłgłowę,spojrzałnaKleczazezdziwieniemirzekł
spokojnie:
–Przedewszystkimstangretodpowiadazakoniepotakiej
wycieczce,niepan.
Kleczzmieszałsię.
–Tak,właściwie.Ależjamogęodpowiadaćzato,żejedaję.
Michorowskiprzesunąłrękąpoczoleirzekłzakcentem:
–Proszępana,czymejciotcewszystkojedno,jakimikońmijedzie?
Kleczzmieszałsięmocniej.
–Nie,panibaronowazawszesamadysponujeirozmaicie:czasem
kare,czasemkasztany.
–Awięcmusipozostaćtak,jakjest.
Kleczzrozumiał,żeniezręcznieporuszyłtęsprawęiżepowinienjuż
odejść.Spojrzałnaordynata:widokjegozsuniętychbrwiiwydętychust
dotknąłrządcęniemile.Oczuordynataniewidział,gdyżbyły
