Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ROZDZIAŁ
DRUGI
WogrodowejaltanieprzystolikusiedziałaLuciaElzonowskazeswą
nauczycielkąisłuchałazzajęciemwykładuliteratury.Stefcia
opowiadałabarwnienajświetniejszeczasypiśmiennictwawPolsce,
przytaczającciekawszeustępyzdziełsławnychpoetów.Wymową
izapałemumiałaporwaćuczennicę.
–Czyty,Luciu,nigdynieuczyłaśsięliteraturyojczystej?–spytała
Stefcia,widzączaciekawieniedziewczynki.
–Owszem,cośtam,alebardzomało–odparłaLucia.
–Poprzedniczkapani,pannaKlara,dowodziła,żewnaszejsferzetrzeba
umiećdużojęzykówobcychiobcąliteraturę,opolskiejzaśmówiła,
żemisięnanicnieprzyda.
–CzypannaKlarajestPolką?
–Tak,aletowielkaarystokratka,przesiąkniętanaszymipoglądami.
–Jakieżsąwaszepoglądy?
–Niewiem,czypotrafięwytłumaczyć,alesądzę,żechybapolegają
na…Nie,nieumiemtegopowiedzieć.
–Jacipomogę.Polegająnatym,abymiećcześćdlawszystkiego,
cofrancuskie,niemieckie,słowemobce,byleniedlatego,conasze,
polskie.Nieprawdaż?
–Skądpaniotymtakdobrzewie?
–Domyślamsię.Czytwojamamataksamosięzapatruje?
–Naturalnie!Mamanieczytanicpopolsku,zemnąrozmawiatylko
pofrancuskuiwierzyjedyniewzagranicę.
–Adziadzio?–spytałaStefcia.
–O,dziadzioprzeciwnie!Zawszesąotosprzeczkizmamą.Dziadzio
mówi,żetowstydzapominaćoswejnarodowości–żekażdypowinien
najwięcejcenićikochaćto,cowłasne.Alemamyteargumentynie
przekonują.
–Twójdziadziobardzozacnyczłowiek.
–Panikochadziadzia?
–Szanujęgo,ufamwjegorozum.
–Idziadziopaniąlubi,jatowidzę.Ale…iWaldyjesttychsamych
poglądów.Dlaczegopanigonieznosi?
–MojaLuciu,cóżmiępanWaldemarobchodzi?
Luciaodrzekłaześmiechem:
