Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
opozwolenieusejmu,apowojniepokłonięsiępanuhetmanowi
wielkiemu,którennamniełaskaw,możepoprze;onprzecie
iKrzeczowskiemunobilitacjęwyrobił.
Bógcidopomóżrzekłakniahini.
Wyszczerzyludzie,ijawamdziękuję.Aleprzedwojną
chciałbymjeszczerazzwaszychustusłyszeć,żewymniedonię
dajecieiżesłowowaszezdzierżycie.Słowoszlacheckieniedym
awyprzecieszlachta,wykniazie.
Watażkamówiłgłosempowolnymiuroczystym,alewmowiejego
drgałazarazemjakbygroźbazapowiadająca,żetrzebasięzgodzić
nawszystko,czegożądał.
Starakniahinispojrzałanasynów,cinanią,iprzezchwilętrwało
milczenie.Naglerarógsiedzącynaberlepodścianązakwilił,choć
doświtubyłojeszczedaleko;zanimozwałysięinne;wielkiberkut
zbudziłsię,strząsnąłskrzydłaikrakaćpoczął.
Łuczywopalącesięwgrubachprzygasło.Wizbiezrobiłosię
ciemnawoiponuro.
Mikołaj,poprawogieńrzekłakniahini.
Młodykniaźdorzuciłłuczywa.
Cóż?Przyrzekacie?pytałBohun.MusimyHelenyspytać.
Niechonamówizasiebie,wyzasiebie.Przyrzekacie?
Przyrzekamyrzekłakniahini.
Przyrzekamypowtórzylikniaziowie.
BohunwstałnagleizwróciwszysiędoZagłoby,rzekłdonośnym
głosem:
MościZagłobo!Pokłońsięityodziewkę;możeitobie
przyrzekną.
Coty,Kozacze,upiłsię?!zawołałakniahini.
BohunzamiastodpowiedziwydobyłlistSkrzetuskiego
izwróciwszysiędoZagłoby,rzekł:
Czytaj.
Zagłobawziąłlistipocząłgoczytaćwśródgłuchegomilczenia.
Gdyskończył,Bohunskrzyżowałręcenapiersiach.
Komutedydziewkędajecie?spytał.
Bohun!
