Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdziałdwunasty
ChmielnickizeSkrzetuskimposzlinanocleg
dokoszowego,aznimiiTuhaj-bej,któremuzapóźno
byłowracaćnaBazawłuk.Dzikibejtraktował
namiestnikajakojeńca,którymiałbyćzawysokącenę
wykupiony,zatemniejakniewolnikaizrespektem
większymnawetmożeniżKozaków,bogowswoim
czasiejakoksiążęcegoposłanadworzechanowym
widywał.Cowidząckoszowyzaprosiłgodoswejchaty
irównieżzmieniłznimpostępowanie.Staryatamanbył
toczłowiekdusząiciałemoddanyChmielnickiemu,
którygozawojowałiowładnął;owóżzauważył,
żeChmielnickiemuchodziłowidoczniepodczasnarad
oocaleniejeńca.Alezdziwiłsięjeszczebardziej,gdy
zaledwiezasiedliwchacie,Chmielnickizwróciłsię
doTuhaj-beja.
–Tuhaj-beju!–rzekł–ilemyśliszwziąćwykupna
zategojeńca?
Tuhaj-bejpopatrzyłnaSkrzetuskiegoirzekł:
–Tyśmówił,żetoznacznyczłowiek,ajawiem,
żetoposełstrasznegokniazia,astrasznykniaźkocha
swoich.Bismillach!jedenzapłaciidrugizapłaci
–razem...
TuTuhaj-bejzamyśliłsię:
–Dwatysiącetalerów.
Chmielnickinato:
–Damcidwatysiącetalerów.
Tatarmilczałprzezchwilę.Jegoskośneoczyzdawały
sięnawskrośprzenikaćChmielnickiego.
–Tydasztrzy–rzekł.
–Dlaczegomamdaćtrzy,gdyśsamdwużądał?
–Bojeśligochceszmieć,totobienatymzależy,
ajeślicizależy,todasztrzy.
–Onmnieżycieocalił.
–Ałła!towartetysiącwięcej.
TuSkrzetuskiwtrąciłsiędotargu.
–Tuhaj-beju–rzekłzgniewem.–Zksiążęcego
skarbcaniemogęcinicobiecywać,alechoćbymmiał
