Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdziałsiedemnasty
Abywyjaśnić,cozaszłowRozłogach,należynamsię
cofnąćniecowprzeszłość,ażdoowejnocy,wktórej
panSkrzetuskiwyprawiłRzędzianazlistemzKudaku
dostarejkniahini.Listzawierałusilnąprośbę,
bykniahinizabrawszyHelenęjechałajaknajśpieszniej
doŁubniówpodopiekęksięciaJeremiego,gdyżwojna
rozpoczniesięladachwila.Rzędziansiadłszynaczajkę,
którąpanGrodzickizKudakupoprochywyprawił,
ruszyłwdrogęiodbywałjąwolno,bopłynęliwgórę
rzeki.PodKrzemieńczugiemspotkaliwojskapłynące
podwodząKrzeczowskiegoiBarabasza,przez
hetmanówprzeciwChmielnickiemuwyprawione.
RzędzianwidziałsięzBarabaszem,któremuzaraz
opowiedział,jakieniebezpieczeństwazjazdynaSicz
dlapanaSkrzetuskiegowyniknąćmogą.Prosiłzatem
staregopułkownika,bypospotkaniuzChmielnickim
nieomieszkałsilnieupomniećsięoposła.Poczym
ruszyłdalej.
DoCzehrynaprzybyliświtaniem.Tuzarazotoczyły
ichstrażesemenówpytając,cobybylizajedni.
Odpowiedzieli,żezKudakuodpanaGrodzickiego
zlistemdohetmanówjadą.Mimotowezwanostarszego
zczajkiiRzędziana,byposzliopowiedziećsię
pułkownikowi.
–Jakiemupułkownikowi?–pytałstarszy.
–PanuŁobodzie–odpowiedzieliesaułowiezestraży
–któremuhetmanwielkirozkazałwszystkich
przybywającychodSiczydoCzehrynazatrzymywać
ibadać.
Poszli.Rzędzianszedłśmiało,gdyżniespodziewałsię
niczegozłego,wiedząc,żetujużrozciągasięmoc
hetmańska.ZaprowadzonoichbliskoDzwonieckiego
Węgła,dodomupanaŻeleńskiego,wktórymbyła
kwaterapułkownikaŁobody.Alepowiedzianoim,
żepułkownikjeszcześwitaniemdoCzerkaswyjechał
iżezastąpigopodpułkownik.Czekaliwięcdośćdługo,
ażnakoniecdrzwisięotworzyłyioczekiwany
