Trzy sigma

Piotr Wolski

Uzyskaj dostęp

ISBN/ISSN:

83-233-1966-9

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego

Rok wydania:

2005

Liczba stron:

203

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

Bibliografia:

Wolski, Piotr. Trzy sigma. Red. . Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2005, 203 s. ISBN 83-233-1966-9

Bibliografia refWorks:

RT Book, Whole

SR Electronic(1)

A1 Wolski, P.

T1 Trzy sigma

PB Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego

PP Kraków

YR 2005

SN 83-233-1966-9

Bibliografia BibTex:

@Book{ 1552, author = "Wolski, Piotr", editor = "", title = "Trzy sigma", publisher = "Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego", year = "2005", address = "Kraków", isbn = "83-233-1966-9" }

Bibliografia endNote:

TY - BOOK

AU - Wolski, Piotr

ED -

TI - Trzy sigma

PB - Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego

CY - Kraków

PY - 2005

SN - 83-233-1966-9

ER -

Netografia (standard APA):

Wolski, Piotr. Trzy sigma [baza danych online] Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2005 [dostęp: 23 07 2024]. Dostęp w Ibuk Libra: https://libra.ibuk.pl/reader/trzy-sigma-piotr-wolski-1552.

neuropsychologia, psychofizjologia, cud, interakcje półkul mózgowych

Każdy naukowiec pracujący w dziedzinie badań empirycznych musi przeżywać rozczarowania związane z uzyskaniem negatywnych wyników. Na ogół stwierdzeniu „nic z tego nie wyszło” towarzyszy wrzucenie ich do szuflady. Czy jednak słusznie cz...

Więcej

ISBN/ISSN:

83-233-1966-9

DOI:

Wydawnictwo:

Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego

Rok wydania:

2005

Liczba stron:

203

XML:ISBN/ISSN:

ONIX MARC21

WSTĘP5
Rozdział 1. CUD: PRZEGLĄD ZAGADNIEŃ10
1.1. Anatomiczne przesłanki pomiaru CUD - ujęcie klasyczne11
1.2. Inne wyjaśnienia mechanizmu CUD15
1.2.1. Interakcje stronne w strukturach podkorowych15
1.2.2. Nieskrzyżowane drogi ruchowe17
1.3. Różnica między reakcjami skrzyżowanymi i nieskrzyżowanymi w czasie reakcji złożonej (CRT-CUD)19
1.3.1. Przestrzenna zgodność bodźca i reakcji20
1.4. CUD dla reakcji prostych (paradygmat Poffenbergera)23
1.4.1. Dwa paradygmaty pomiaru SRT-CUD23
1.4.1.1. Procedura blokowej ekspozycji bodźców23
1.4.1.2. Procedura losowej ekspozycji bodźców24
1.4.2. Dynamiczne czy strukturalne źródło SRT-CUD25
1.5. Metaanalizy29
1.5.1. Metaanaliza Brauna29
1.5.2. Poszerzona metaanaliza Marziego i współpracowników30
1.5.2.1. Badania z ostatniej dekady31
1.5.2.2. Asymetria wymiany międzypółkulowej33
1.5.2.3. Znaczenie procedury pomiarowej - czynnik niedoceniony w metaanalizie Marziego i współpracowników37
1.6. Asymetrie CUD: strukturalne czy dynamiczne?41
1.6.1. Paradygmat blokowy - asymetria szybkości reakcji przy symetrycznej wymianie międzypółkulowej43
1.6.2. Paradygmat losowy - wpływ niepewności położenia na wyniki pomiaru CUD44
1.6.3. Prawopółkulowa kontrola uwagi a CUD46
1.7. Wskaźniki asymetrii transferu50
1.7.1. Elementarne wskaźniki CUD50
1.7.2. Syntetyczny wskaźnik asymetrii53
Rozdział 2. RÓŻNICE INDYWIDUALNE I PSYCHOPATOLOGIA A CUD56
2.1. Inteligencja58
2.1.1. Eksperyment 1989 - CUD dla czasu reakcji z wyborem a inteligencja60
2.1.1.1. Metoda61
2.1.1.2. Wyniki63
2.1.1.3. Dyskusja66
2.1.2. CUD dla reakcji prostej (SRT-CUD) a inteligencja68
2.1.2.1. Eksperyment 199068
2.1.2.2. Eksperyment 199671
2.1.3. Połączone wyniki Eksperymentów 1990 i 199675
2.1.4. Eksperymenty 1990 i 1996 - dyskusja ogólna77
2.1.4.1. Reprezentatywność wyników77
2.1.4.2. Inteligencja78
2.2. Osobowość i temperament79
2.3. Schizotypia80
2.4. Schizofrenia i zaburzenia lękowe82
2.4.1. CUD w schizofrenii i zaburzeniach lękowych - dyskusja89
2.4.1.1. Schizofrenia89
2.4.1.2. Zaburzenia lękowe92
2.5. Rzetelność CUD w roli wskaźnika różnic indywidualnych93
Rozdział 3. ZMIANY ROZWOJOWE96
3.1. Eksperyment 199998
3.1.1. Metoda100
3.1.1.1. Osoby badane100
3.1.1.2. Aparatura pomiarowa100
3.1.1.3. Bodźce101
3.1.1.4. Procedura102
3.1.1.5. Analizy statystyczne104
3.1.2. Wyniki105
3.1.2.1. CUD - różnice między warunkami skrzyżowanymi i nieskrzyżowanymi105
3.1.2.2. BFA - przewaga ekspozycji dwustronnej108
3.1.2.3. Asymetrie czasów reakcji108
3.1.2.4. Korelacje CUD i BFA109
3.1.3. Dyskusja wyników110
3.2. Eksperyment 2001112
3.2.1. Metoda112
3.2.1.1. Osoby badane112
3.2.1.2. Narzędzia psychometryczne113
3.2.2. Wyniki114
3.2.1.3. Procedura114
3.2.2.1. Czasy reakcji114
3.2.2.2. Korelacje CUD-BFA117
3.2.2.3. Inteligencja118
3.2.2.4. Arkusz obserwacyjny124
3.2.2.5. Rzetelność CUD i innych miar czasu reakcji128
3.2.3. Dyskusja wyników131
3.3. Eksperyment 2003132
3.3.1. Metoda133
3.3.2. Wyniki133
3.3.2.1. Czasy reakcji133
3.3.2.2. Korelacja CUD-BFA141
3.3.2.3. Korelacje z inteligencją141
3.3.2.4. Rzetelność CUD u dzieci142
3.3.3. Dyskusja wyników144
3.4. Zmiany rozwojowe CUD - dyskusja ogólna146
3.4.1. Wielkość CUD u dzieci146
3.4.1.1. Sens fizjologiczny CUD u dzieci149
Rozdział 4. RZETELNOŚĆ I TRAFNOŚĆ MIARY CUD153
4.1. Rzetelność153
4.1.1. Rzetelność ? Cronbacha - badania St. Johna i Timneya154
4.1.2. Rzetelność CUD dzieci i dorosłych - badania własne156
4.1.3. Źródła zmienności CUD162
4.1.3.1. Wewnątrzosobowa zmienność CUD163
4.2. Trafność - fizjologiczny sens wskaźnika CUD164
4.2.1. Model Poffenbergera w świetle badań aktywności mózgu165
4.3. Wnioski - co mierzy CUD?171
4.3.1. Hipoteza strukturalno-dynamicznych źródeł CUD172
4.3.1.1. Perspektywa topologiczna172
4.3.1.2. CUD u dzieci173
4.3.1.3. CUD u dorosłych175
UWAGI KOŃCOWE179
PODZIĘKOWANIA183
LITERATURA CYTOWANA185

WSTĘP

W1912rokuAlfredT.Poffenberger,wówczasasystentnawydzialepsycho-

logiiUniversityofColumbia,opublikowałpracępt.Reactiontimetoretinal

stimulationwithspecialreferencetothetimelostinconductionthroughnerve

centers.Młodyautor–kolegaEdwardaThorndike’aiJamesaB.Watsona–

terminowałuJamesaMcKeen’aCattella,któryzkoleibyłpierwszymasysten-

temsamegoojcapsychologiieksperymentalnej,WilhelmaWundta,wjego

słynnymlipskimlaboratorium.ChoćPoffenbergerzdobyłzczasemznaczącą

pozycjęilicznezaszczyty,wtymprzewodnictwoAmerykańskiegoTowarzy-

stwaPsychologicznego,wpodręcznikachpsychologiijegonazwiskopojawiasię

rzadko.Zatowiększośćwspółczesnychpracbadawczychpoświęconychwspół-

pracypółkulmózgowychwprostejintegracjiwzrokowo-ruchowejzaczynasię

odkanonicznegoodwołania:Poffenberger(1912).

Poffenbergermierzyłszybkośćreakcjibadanychosóbzapomocąchrono-

skopuHippa.Tenpięknymosiężnyprzyrząd,spoczywającypodszklanymklo-

szemnakunsztownejpodstawieztoczonymikolumnami,pozwalałmierzyćczas

ażwtysięcznychczęściachsekundy.Niestety,wymagałprecyzyjnejkalibracji.

Dokalibrowaniachronoskopuużywanoprzyrządów,któresamewymagały

częstejkalibracji,takwięcbadacznigdyniebyłdokońcapewien,czyobser-

wowanazmiennośćwynikówjestskutkiemmanipulacjieksperymentalnej,czy

artefaktemspowodowanymniedośćprecyzyjnymdostrojeniem.Mimoudosko-

naleńwprowadzonychprzezCattellarezonatorchronoskopuczasemwpadał

woscylacjeodwukrotnieniższejczęstotliwości,proporcjonalniezmieniając

wynikpomiaru.Podobnodoświadczonybadaczmógłuniknąćtegobłędu,

uważniewsłuchującsięwtonwydawanyprzezpracującyaparatipodejmując

wraziepotrzebyodpowiedniąinterwencję.

WeksperymenciePoffenbergerabodźcemwyzwalającymreakcjębyłwi-

docznyprzezcentymetrowąszczelinę,zaledwie4-milisekundowybłyskświatła

żarówki,wirującejnamasywnymżeliwnymkoleośrednicymetra.Żarówka

miałajasnośćdwóchświec,azasilanabyłapoprzezopornicęz„uniwersyteckiej

instalacjioświetleniowej”.Stałośćnapięciawtejinstalacjipozostawiaławiele

dożyczenia–stądwielkiewirującekoło,któregozadaniembyłastabilizacja

nierównomiernościobrotównapędzającegoaparatsilnikaelektrycznego.Wbrew

ówczesnymstandardom,badacznieużyłjakobodźcaświatładziennegoodbite-

goodbiałegopapieru,chciałbowiemprowadzićbadaniawporównywalnych

warunkachrównieżwnocy.Zastosowałzatofiltrykompensacyjne,dziękiktó-

rymżółtawabarwabodźcazbliżyłasiędoneutralnejbieliświatładziennego.

Brak wyników

Trzy sigma

Treść książki

Znajdź bibliotekę blisko siebie, i uzyskaj dostęp do ebooka w systemie IBUK Libra