Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Pozatymjegoulubionymzajęciembyłodokuczanie
wszystkimspotkanympodrodzepsom,ajuższczególnie
małemużółtemupsiakowi,któryczęstobiegałwpobliżu
szkoły,aczasemsiadałiprzekrzywiałgłowę,zupełnie
jakbynakogośczekał.
Przezdługiczasniewiadomobyło,czyjtojestpies,ale
któregośdniaPiotrekdokonałzaskakującegoodkrycia,
żejesttopiesBalonikarza.Fakttennieulegał
najmniejszejwątpliwości.Spojrzawszynalekcji
matematykiprzezoknonaulicę,Piotrekzobaczył
nawłasneoczy,żeobokdrepcącegozpękiembalonów
Balonikarzabiegatenwłaśniemałyżółtyjamniczek.
Tospostrzeżeniepotwierdziłpotemniektoinny,asam
Maciupa.Pierwszyuczeńwklasie.Zwłaszcza
zmatematykiibiologii.Dotegonależyjeszczedodać
zeznanieJulki,którapewnegodniaudając,żeniby
wchodzidoszkoły,odwróciłasiębłyskawicznie,aby
przyłapaćBalonikarza.Prawiesiętojejudało.Nie
zobaczyłajegosamegozbliska,alezaklinałasię,
żedojrzałazarogiempowiewającekońceczerwonego
szala,atakżebiegnącegozaBalonikarzemtegożwłaśnie
żółtegopsa.
OtóżKosmalaniewiadomodlaczegoczepiałsiętego
psiakairzucałwniegokasztanami.Ajeśliniebyło
kasztanów,torzucałpatykamiinawetczasem
kamieniamialboteżobrzydliwieprzedrzeźniałpsie
szczekanie,cojamnikanajwidoczniejdenerwowało.
WszyscymówilitemuKosmali,żebydałspokój,alegdzie
