Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
jejdobra,mimożetocholerniebolało;jakbyktoś
rozrywałmiserceitrzewianadrobnekawałki.Ztrudem
działałemlogicznie,jednakudałomisię–porazkolejny
–stłamsićpodnieceniewilka.Upchnąłemjegłębokow
czeluściachumysłu.
Idobrze,żetozrobiłem,bochwilępóźniejdrzwi
ponowniesięotworzyły,adośrodkawszedłmężczyznaw
policyjnymmundurze.
MojaPartnerka–
Nasza!–
odwróciłasięzasiebiei
uśmiechnęła.Zazdrośćpaliłamniewprzełyk.Lucian,
jakbydomyślającsię,comożesięzarazwydarzyć,
zacisnąłmocnodłońnamoimramieniuiniemalprzebił
miskóręwilczymipazurami.
Byłemmuzatowdzięczny.Gdybynieon,mógłbym
stracićpanowanienadsobąirzucićsięnamężczyznę,
bowłaśniepołożyłdłońnabiodrzemojej–
Naszej!
–Partnerki.Tymczasemona…
–Tomójnarzeczony.Adam.
