Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
NataszaOrsaRW2010
WświecieJonasza
kiegokiedykolwiekwidziałam.Mimotochciałamwracać.OdciągnęłamNadięna
bok.
–Bawciesiędobrze.Jawracamdodomu–oznajmiłam.–Jestempotwornie
zmęczonaimamdośćnadzisiaj.
–Zwariowałaś?!–Nadiabyłazła.–Zabawasiędopierorozkręca!Czemu
chceszwszystkozepsuć?
–Jedźcieibawciesiędobrze.Zepsujęzabawę,jeślipojadęzwami,bomam
zwyczajniedość.Czytyniemożesztegozrozumieć?–żachnęłamsię.
–Razemprzyjechałyśmyirazempowinnyśmywrócić.Ococichodzi?Jest
weekend.Nieidzieszjutrodopracy,niebędzieszteżpracowaławdomu.Zdążyszsię
wyspać.
Kątemokazauważyłam,żeHaniazLaurąigrupkąmłodychmężczyznobser-
wująnaszboku.Pewniedomyślilisię,żeniemamzamiaruznimijechać.
–Nadia,takieimprezyukogośnachaciekończąsięwylądowaniemzjednym
albodrugimfacetemwłóżku.Toniedlamnie.Niechcętegoijuż!–prawiekrzyknę-
łam.
–Obiecuję,żeniewylądujeszznikimwłóżkuiżeranoodwiozęcięgrzecznie
dodomu–usłyszałamgłosdobiegającyzzamoichpleców.Odwróciłamsięizanie-
mówiłam.PodobniezresztąjakNadia.ObokstałJonasziwpatrywałsięwemnie
spodprzymrużonychpowiek.
–Chodź.–Złapałmojądłońipociągnąłmniezasobą.Byłamtakzaskoczona,
żeniezaprotestowałam.–Ktojeszczechceznamijechać,todosamochodu!–zawo-
łał,nieodwracającsięzasiebie.
Otworzyłprzedemnądrzwidoauta.
–Wskakuj–powiedział,przyglądającmisięuważnie.Zawahałamsię.–Nielu-
bię,gdyktośmiodmawia.–Przekrzywiłlekkogłowęiniespuszczałzemnienatar-
czywegowzroku.
11
