Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
WXXIwiekuopiekanaddzieckiemzmieniaswojeoblicze.Proces
tennarastałstopniowo,mawręczwymiarhistoryczny.Już
naprzełomieXIXiXXwiekuznanaprzedstawicielkanurtunowego
wychowania–pedagogEllenKey–określiłarozpoczynającysięwiek
stuleciemdziecka,zwracająctymsamymuwagęnadzieciństwojako
niezwykleistotnyokreswżyciuczłowieka.Niestetypozycjadzieci
wrodzinieispołeczeństwiejeszczeprzezwielelatniebyławysoka,
oczymświadczychociażbynagminniestosowanawobecnich
przemoc.Zdrugiejstrony,odpołowylatpięćdziesiątychXXwieku
zaczynasiędostrzegaćdziałaniacorazwiększejgrupyludzi
rozumiejącychkoniecznośćpodmiotowegotraktowanianajmłodszych.
Takiepodejściewyznaczawieleczynników:ideehumanitaryzmu,
rozwójpsychologii,prawodawstwoitp.WPolscepodkoniec
minionegostulecia(1991)zaczętorespektowaćkonwencjępraw
dziecka(choćniewcałości);niecopóźniejwszystkiedziecizostały
objęteobowiązkowąedukacją(dziecinajgłębiejniepełnosprawne
od1997roku);kolejnykrokkupolepszaniuwarunków
dowszechstronnegorozwojunajmłodszychtowprowadzeniew2004
rokuobowiązkowegoprzygotowaniadonaukiszkolnej(klasyzerowe).
Podejmowanerozwiązaniapodyktowaneustawodawstwemnie
sąjedynymi,właściwiezewszystkichstrondostrzegasięstymulujący
wpływróżnychśrodowisk:corazbardziejświadomychswejroli
rodziców,przedszkoli,szkół,mediów,otoczenialokalnego(podwórka,
świetliceosiedloweitp.).Rozumienieznaczeniadobrostanudzieckadla
jegoprawidłowegodojrzewaniastałosięwobecnychczasachprawdą
urealnioną,anietylkodeklarowaną.
Przytakszybkimrozwojunaukiwzrościeświadomościspołecznej
jesteśmyświadkamiswoistegofenomenu:wiemy,jakrozwiązywać
różneproblemy,azarazemdziałamywpewnejizolacji:medycyna
„sobie”,technologiawedługwłasnegopomysłu,naukihumanistyczne,
coprawdazgodniezideą„człowieknajwyższąwartością”,ale
wokreślonym,swoistymujęciu–brakujesynchronizacji,łączności,
spójnościczy,jaktosięwspółcześnieokreśla,interdyscyplinarności
