Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
majstrowaławmojejgłowie.Stworzyłabarierę,któramiałaochronić
PrimusaprzedPrzewodnikami.Jejzabiegbyłniestetyzupełniezbędny,
aleprzypomniałemsobie,żeprosiłemAmata,bysięznią
skontaktował.Wkońcumusiałazburzyćścianęwmoimumyśle,
bonanicniebyłapotrzebna.Przypomniałemsobie,żeobiecałemjej
kolejnespotkanie,alepóźniejwyleciałomitozgłowy.Czyczułasię
urażona?Nicanicmnietonieobchodziło.Ważnebyłonatomiastto,
czyzamierzałapoprzećmojegobrata.
–Witaj.Niesądziłem,żebędzieszsięfatygować,bydonas
przyjechać.
–Mamtukilkasprawdozałatwienia–odparła,poprawiającswoje
długiewłosy.
Nicsięniezmieniła.Wyglądaładokładnietaksamojakpodczas
naszegopierwszegospotkania.Krótka,obcisłasukienkazgłębokim
dekoltem,wysokieszpilkiimocnymakijaż,któryniepotrzebnie
podkreślałnienaturalniewielkieusta.
–Obiecałeś,żejeszczesięspotkamy–dodała,podchodzącbliżej.
Następniepoprawiłamojąkoszulęiuśmiechnęłasięnieznacznie.
–Musimyomówićkilkakwestii.Możekolacja?
–Zdecydowaniemusimyporozmawiać,ale…
–Ciiii–uciszyłamnie,kładącpalecnamoichustach.–Wiem
oFlorze,aleonaniemusiwiedziećomnie.
–Wybacz,niejestemzainteresowany.
–Założęsię,żezmieniszzdanie,bomamdlaciebieinformacje
odstaregoprzyjaciela.
–Kogomasznamyśli?–zapytałem,niemogącnicwyczytaćzjej
zachowania.Blefowała?
–MówicicośimięLupus?–odparła,awidzącmojezaskoczenie,
dodała–KolacjaodwudziestejwMoulinRouge,będęczekać.
NiedałamiczasunaodpowiedźiweszładogabinetuAmata.
Takobietacorazbardziejdziałałaminanerwy.Wtargnąłemdośrodka
bezpukania,zacobratzgromiłmniespojrzeniem.
