Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
itaknicbyśniepomogła.Jacekwszystkozałatwił.Ksiądzładnąmowę
wygłosił.Nietakpiękną,jaknapogrzebietwojegodziadka,aleteż
porywającą.NoapóźniejodprowadziliśmyMariananacmentarzitam
gozostawiliśmy.Terazjestjużrazemztwoimdziadkiemiinnymi.
Moimdziadkiem…Nadalniemiałamodwagi,abyprzedkimkolwiek
zdradzićsekretFlorianaSkarbierskiego.NaszczęścieAgneszostała
deportowanaijejsprawanieodbyłasięprzedpolskimsądem,
couchroniłomnieprzedwyjawieniemmojegoprawdziwego
pochodzenia.Dlawszystkichznanychmiludzijużnazawszemiałam
pozostaćwnuczkąpanaSkarbierskiego,chociażtaknaprawdębyłam
jegocórką.
–Mamadaspokój!–Jacek,takjakija,zauważył,
żenawspomnieniezmarłegomężawoczachpaniAgatypojawiłysię
łzy.
–Och,mojapieczeń!–Zawstydzonaswojąsłabością,którejnie
chciałaprzednamiokazywać,gwałtowniepodniosłasięzkanapy
iszybkimkrokiemudaładokuchni.
–Nadaljejciężko.–Jacekodprowadziłjąwzrokiem.–Ponad
trzydzieścilatprzeżylirazem.Kawałczasu.
–Maszrację–przyznałam.–Próbujeudawaćsilną,alebardzocierpi
postraciemęża.Taranajestdlaniejjeszczezaświeża,abymócotym
spokojniemówić.
–Wiem.Dlatego,abychociażtrochęodciągnąćjejuwagę
odciągłegowspominaniaminionychchwil,zdecydowałem,
żepowinnazamieszkaćzemną.Tamwszystkokojarzysięjej
zojcem…Rozumieszmnie,prawda?
–Jasne.Dobrzezrobiłeś.
–Notak,aleporządziłemsięsam,beztwojejzgody,atoprzecież
twójdom.
–Terazjużtwójdom.
–Jatutylkomieszkampodczastwojejnieobecności,aletendom
zawszebędzienależałdociebie–poprawiłmnie.–Pamiętaj,
żewkażdejchwilimożesztuwrócić,amysięgdzieśwyniesiemy.
Naszegospodarstwowydzierżawiłem,boteraz,gdyojcaniema,nie
byłobykomuzająćsięziemią.Japracuję,amatkajużsiłniema–
wyjaśnił.–Wkażdymraziegdybyśchciaławrócićnastałe,towiedz,
żemamjużupatrzonyładnydomekwIłży.
–Nawetnieżartuj!Ustaliliśmycośiniezamierzamsięwycofywać.
Tendomjesttwój,ajamogętuprzyjeżdżać,bobędzieszzawszemiał
dlamniegotowypokój.Napewnoniewrócętunastałe!Teraz
