Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mieszkamwRosario.
–Dobra,alegdyby…
–Żadnegdyby!Tematskończony!Lepiejpowiedz,czemutwoja
mamasięnaciebieżali?–zmieniłamtemat.
–Ażalisię?–zdziwiłsię.
–Pewnie.Ponoćszastaszpieniędzmiizmieniaszdziewczynyjak
rękawiczki.
–A,to…–Prychnąłlekceważąco.
–Widzę,żeniedostrzegaszwtymżadnegoproblemu.
–Zgadzasię.Niewidzęproblemu–przyznał.–Pieniądzesąpoto,
abyjewydawać,czyżnie?Wiesz,Nika,gdybyłemmały,zawsze
patrzyłemzzazdrościąnaciebie.Miałaśwszystko,oczymtylko
zamarzyłaś.Piękneubrania,superzabawki.Jamogłemotymtylko
śnić.Cieszyłemsię,gdyprzynosiłaśmiprezenty,któreznajdowałysię
pozamożliwościamifinansowymimoichrodziców.Pamiętam
naprzykładtęwyścigówkęnabaterie,którąmożnabyłosterować.
Jejku,tobyłomojenajwiększepragnienieinawetniemyślałem,żesię
kiedykolwiekspełni.Cieszyłemsię,gdymijądałaśnaGwiazdkę,ale
jednocześnieczułemzazdrość,żedlaciebietakiezabawkisąchlebem
powszednim.
–Oj,nieprzesadzaj!
–Nieprzesadzam.Nawetniewiesz,jakietouczucie,gdyczegośsię
bardzochce,aniemożnategomieć.
–Wyobraźsobie,żewiem–przerwałammuzezłością.–Pieniądze
toniewszystko.
–Zgoda,aledopierowtedy,gdysięjema.
–Zapieniądzeniekupiszuczuć.
–Niekupię?Topowiedz,skądnagleznalazłosiękołomnietyle
dziewczyn?Dlaczegobezprzerwywydzwaniająinarzucająsię
zeswoimtowarzystwem?Nodlaczego?
–Wszkoleteżmiałeśpowodzenie.
–Nika,coinnegopowodzenie,acoinnegonarzucającesięlaski.
Naglestałemsiędlanichniezwykleatrakcyjny.Wystarczyło,
żezasiadłemzakierownicąnowegovolvoizacząłemkupowaćdrogie
ciuchy.Kurczę,Nika!Przecieżniestałemsięprzeztokimśinnym!
NadaljestemtymsamymJackiem.Jednakterazmamwartośćito
wartośćnajbardziejpożądaną.Wartośćpieniędzy,którymidysponuję.
–Stworzyłampotwora!–Zaśmiałamsięsztucznie.–Zaczynam
żałować,żeprzezemnietenmiły,sympatycznyJacek,któregoznałam,
zmieniłsięwcynika.Gdybymnienamówiłacięnazajęciesię
