Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Onzamówiłstekzwarzywami,onazapiekankęzkurczakiem
isałatką.
–Winooczywiścieteżzamawiamy?–zapytał.
–Oczywiścieteż–uśmiechnęłasiędoniegozkokieterią.
Pokilkuchwilachstanęłaprzednimibutelkachardonnay.
Stefaniaupiłałykwina,zadowolonazaromatuismakutrunku.
Migotliwyblaskpłomieniświecsprawił,żecienietańczyływokół
nich.
Obojebylilekkospeszeni.
–Córkajużzamnątęskni–odezwałasięStefania.–Dzwoniła
domnie.
–Teżchciałbym,żebymoisynowiezamnątęsknili.Sąwtakim
wieku,żejestemdlanichstetryczałympiernikiem.
–Niejesteś.
–Jeszczetegobybrakowało,żebyśitytaksądziła.
Wymienilispojrzenia.
–Topewniecieszyszsię,żepojutrzewyjeżdżamy?
–Takinie.
–Takinie?–uniósłdogóryjednąbrew.–Tak,bozobaczyszsię
zcórkąimężem,anie,bo?
–Bobędziemymusielisięrozstać–zabrzmiałotojakoś
rozpaczliwie.
–Dalejbędziemyzesobąpracować.
–Tak,ale…Nie,zresztąjużnic–machnęłarękąisięgnęła
pokieliszek.
–Jateżniechciałbym,żebyto,cotutajjestmiędzynami…
–zamilkł,bopojawiłsiękelnerzpółmiskami.
–Obojemamyrodziny–skwitowałaStefaniaisięgnęła
powidelec.
Jedliwmilczeniu.
–Popowrociespotkamysięnakawie–stwierdził.
Stefaniapoczuła,jakkrewgwałtowanienapływajejdotwarzy.
–Niewiem,czytodobrypomysł.
–Cojestzłegowtym,żedwojeludzispotykasięnakawie?
Parsknęłanerwowymśmiechem.
–Jeśliatmosferawokółtychdwojgajesttakciężka,żemożna
byjąnożemciąć,tomyślę,żeniejesttonajlepszypomysł.
–Możemaszirację.Dobrytenstek,ajaktwojazapiekanka?
Stefaniaspojrzałanaswojedanie,rozgrzebanewidelcem.Zmusiła
siędotego,abywziąćkawałekzapiekankidoust.
