Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
doMaksa.Miałwsobietęsamązadziorność,awjego
oczachokształciemigdałówtliłysięchochliki.
—Agdzieśsięwłóczyzkolegami—stwierdziłaJanka.
—Czyliitakbynieprzyszedłmipomóc—roześmiała
sięTeresa.
—Kiedygoprzyciśniegłód,wkońcuzjawisięwdomu.
—Jankarównieżsięśmiała.
—Gdybymmiałapolegaćnaswoimmłodszym
braciszku,tobyśmygłodowały.Atakkompocikzwiśni
ikiszoneogórkizrobimy.
—Mamsporokopru—stwierdziłaJanka.—Ichrzan
mamodjednejklientki,cotojejsukienkęuszyłam.
—Nowidzisz,czylijestcorobić,awzimęprzyjemnie
będziejeść.
Zabrałysiędoroboty.Teresawymyłasłoiki,Janka
pokroiłachrzan,opłukałaiwydrylowaławiśnie.
PodwóchgodzinachpracyTeresawreszciepoczułasię
rozluźniona.Całystreszacząłzniejuchodzić.Tegodzisiaj
potrzebowała—prostych,powtarzalnychczynności,
niewymagającychzbytniegomyślenia,tylkobycia
tuiteraz.Sokuplamiącegopalce,intensywnegozapachu
chrzanu.Poczucia,żejestkomuśpotrzebna.
Obywięcejtakichchwilwjejżyciu—modliłasię
pocichu,zalewającrównoułożonewsłoikachogórki.
