Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
lekturzeinieudałosię.Japrzeczytałemiwiem,
żepytaniaprzezPaniąwymyśloneniedotycząlektury,
borzadenzbohaterówniebyłwwięzieniuiniktniemiał
rzadnychzwidów,nochybażepopijaku”
.
Parsknęłam
śmie​chem,kie​dytoprze​czy​ta​łam.
–Zbyszku,czymógłbyśwyjaśnićswójkomentarz
zamieszczonypodsprawdzianem?–spytałampodczas
rozdawaniauczniomkartek.Wszystkieoczy
zciekawościąspoglądałynamniewoczekiwaniu
nadal​szyroz​wójwy​da​rzeń.
–AcoZbychutamnamazał?!–krzyknąłDamian.–Ej,
Piz​za,ge​niu​szuje​den,cotytamna​sma​ro​wa​łeś?
–Nic–odparłzdziwiony.–Pytaniabyłytendencyjne,
niedotyczyłylektury.Itylkoja,jakogeniuszklasowy,
tozauważyłem.–Zacząłsięśmiać.Prężyłprzytym
dum​niepierś,cze​ka​jącnapo​chwa​łę.
–Faktycznie–odpowiedziałam.–Pytanianiedotyczyły
lektury,którąprzeczytałZbyszek.–Klasapatrzyła
namnielek​kozdez​o​rien​to​wa​na.
–Jakto?!–krzyk​nę​łaUlka.
–Takto!–szybkozaripostowałZbyszek.–Trzebamieć
tu!–Ipopukałsiępalcempogłowie.Klasaryknęła
śmie​chem.
–Możeitrzeba–odparłam.–Tylkoże,naszgeniuszu
kla​so​wy,prze​czy​ta​łeśpew​nie
Chło​pów
.
–Notak,tomtrzeci–potwierdziłzdziwionyZbyszek.
–Przecieżpanikazała.–Klasapokładałasięześmiechu,
aZbyszekpatrzyłzdezorientowany.Ciąglenicnie
ro​zu​miał.
–Zbyszku,
Chło​pów
tomyczytaćbędziemy
wprzyszłymroku.Iwdodatkutompierwszy,amiałeś
prze​czy​taćtrze​ciączęść
Dzia​dów
.
–Jakto?–niedo​wie​rzał,my​śląc,żeznie​gożar​tu​je​my.
–
Dzia​dy
AdamaMickiewicza–dodałaUlka.–Aty,
głą​bie,prze​czy​ta​łeścoin​ne​go.
–O,rany.Botetytułytakiesame.Dziadyczychłopy,
prze​cieżtonajed​nowy​cho​dzi…
Klasazrywałabokiześmiechu,zajęłomikilkaminut,
byuspokoićtowarzystwo.Późniejposzłojużsprawnie.Ale