Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ostojąwtymtrudnymczasie,wktórymzmagałasięzdepresją.
Odważyłasięspojrzećnapsa,któryzwinąłsięwkłębekwswoim
boksie.Odwróconydoniejtyłem,jakbyzamierzałwspokoju
zanalizować,dlaczegotymrazemsięnieudało.Jakbyplanował
kolejnąrundę.
—Jeszczemniepokochasz—rzuciła,próbującprzekonaćbardziej
siebieniżpsa.
Znalazłasiłę,bywykonaćpierwszykrokwstronękraty,potem
drugi,apotemkucnęłaiwsunęłamiskęprzezszczelinęnad
podmurówką.Piesnawetniepodniósłgłowy.Odchodząc,starałasię
jużnieodwracaćtyłemwjegostronę.Jednotraumatyczneprzeżycie
nadzieńzupełniewystarczy.Niemiałajeszczewsobiezbytdużego
zapasupozytywnejenergii,żebyjąsobietrwonićottak.
—Porananagrodę—niemusiałasiędługoprzekonywać.
Dostałająpochwili.Gdyszławzdłużboksów,witałająseria
radosnychodgłosów.Pomyślała,żeprzynajmniejtauczuciowa
inwestycjanieposzłanamarne.Porazpierwszyodbardzodawna
dostawaławięcej,niżdawała.Białe,brązoweipopielateogony
wybijałyoszalałestaccato.Psypodskakiwały,szczekałyistarałysię
nawyścigideklarowaćjejswojepłomienneuczucie.Jejipełnym
miskom,którerozdawała.
—Dzieńdobrypaństwu!Serwujemydziśkurczakizryżem.Dla
alergikówtradycyjniemieszankazjagnięciną.Smacznego!
Odpowiedziałjejzachwyconychór.Przechodziłaodboksu
doboksu,sprawiedliwieodmierzającporcjekarmy.Psyjadły
pojedynczo.Początkowosądziła,żezwierzęta,którecodziennie
ostałejporzenajadająsiędosyta,wkońcuprzestanątoczyćwojny
ojedzenie.Aleoneświetnieznałyżyciowąprawdę,żepełnamicha
możezniknąćzdnianadzień.Jadływięcnazapasidalejwygryzały
konkurentów.ABaśka,patrzącnatęwalkęoprzetrwanie,niemogła
odpędzićmyśli,żejejkontoniepokojącozbliżasiędogranicydebetu.
