Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Nieidęnafront.Jadędopracy.Ipoinformacje.
Wratuszuzpewnościądowiemsięczegoś,cobędzie
wiarygodne.
Matkaskwitowałatowestchnieniem,którecórka
odebrałajakopotwierdzenieswoichsłów,poczym
zaczęłaintensywniesmarowaćchleb,byukryć
wydzierającesięzjejoczułzy.Magdanatenwidok
jeszczerazprzytuliłamatkę,szepczącdoucha,bystarała
sięażtaknieprzejmować.
–Tydzieńszybkozleci.PozatympoproszęArtwińskiego,
żebymmogłapracowaćcodrugitydzień.
–Dobrzebybyło–odparłasuchoRenata,choćwjej
głosiezabrzmiałanutagoryczy.
–Wkońcumamywojnę.–Magdasięuśmiechnęła.
–Niktnikogoniemożezmusićdopracy.
–Anidosiedzeniawdomu–burknęłamatka,aleMagda
puściłatomimouszu.
Wzięłakubekznaparemzmelisyipociągnęłaspory
łyk.Następniewyjęłazszufladyczystąbawełnianą
ścierkę,poczymzawinęławniąprzestudzonechleb
ichałkę.Niechciaładaćposobiepoznać,jakbardzo
denerwujesiępodróżą,leczijejręcedygotałyzestrachu.
Poprzedniegodniapowiedziałamatce,żewraca
dopracy,choćsamajeszczeniebyłaprzekonana
osłusznościtegopomysłu.Wmyślachwyobrażałasobie
różnesceny,wktórychnatykasięnażołnierzywrogich
wojsk;zdrugiejstronybiernesiedzenienawsi
doprowadzałojądoszału.Zwłaszczateraz,kiedyniebyło
jużczymzająćrąk,azamartwianiesięoWładka,braci
iojcazżerałojąodśrodka.
Spojrzałateraznajaśniejącyzaoknemświt,namatkę
krzątającąsiępokuchniiodetchnęłagłęboko,próbując
dodaćsobieodwagiprzedpodróżą.Tooczekiwaniecoraz
bardziejjejciążyło,jednaknakazałasobieskupićsię
nawnioskach,doktórychdoszłapoprzedniegodnia,
itrzymaćsięichjaksztandaru.
