Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Kosmosjestdlaniegowielkąsceną,naktórejpojawiają
sięulotni,przemijającyludzie.Ludzkijęzyk,zmysły
ipamięćniesąwstaniepojąćiopisaćpełniruchu
iwielkościkosmosu(1,8).
NastępniedasięwyróżnićczteryczęściKsięgi.
Wpierwszejotrzymujemynaukęoczłowieku(1,12–
3,15),gdzieKoheletstawiasiebienanajwyższym
piedestaletego,comożeosiągnąćczłowiek.Przedstawia
sięjakowykształcony,kształtującyświatwładca,który
wpełnizasmakowałżycia,anastępniepytaojegosens.
Wobecpewnościnadchodzącejśmierciwszystkookazuje
się„marnością”,„tchnieniem”,„oddechem
wiatru”34.Każdachwila,„każdyczas”naszegożyciajest
określony,wyznaczony;człowiekaniniepotrafiowego
czasuprzewidziećczyobliczyć,aninadnimzapanować.
MożejedyniewbojaźniBożej,wszacunkuwobecBoga
przyjąćto,cojestmuprzezNiegodane.WKsiędze
znajdujemywielorakieomówieniepojęciaczasuoraz
wieczności.Wsamymtzw.poemaciedydaktycznym
wrozdziale3termin„czas”pojawiasięaż29razy.
Takierozumienienaszegoludzkiegoczasowego
bytowaniapotwierdzadrugaczęśćKsięgi,wktórej
napodstawieprzykładówzaczerpniętychzżycia
publicznego,gospodarczegoirodzinnegoAutorkrytykuje
złoświata(3,16–6,10).Podajetakżezaleceniadotyczące
postawizachowańreligijnych,wpisanewjegokrytykę
społeczeństwa(4,17–5,6).Zaleceniate(rozdziały4–8)
tworzącentrumKsięgiiłącząjejczęśćdrugąztrzecią.
Sąwnichomawianetradycyjnesposobypojmowania
szczęścia,atakżekontrprzykładytakiegorozumienia.
