Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1
Wprowadzeniedoafazjologii
ZbigniewTarkowski
WPROWADZENIE
Afazjologianiejestściśleokreślonąspecjalnością.Stanowiraczejdziedzinęwiedzy,
którązainteresowanisąróżnispecjaliści(lekarze,lingwiści,logopedzi,psycholodzy,
rehabilitanciiinni).ZdaniemPąchalskiejafazjologięcechujepluralizm,apytanieojej
przedmiotjestciągleotwarte[1].Jejzakresmożebyć:
węższylub
szerszy.
Wujęciuwęższymafazjologiaograniczasiędobadaniaafazji.Tennurtrozwa-
żańteoretycznychiempirycznychstudiównależyuznaćzawiodący.Zkoleiwuję-
ciuszerszymafazjologiazajmujesięzaburzeniamimowypochodzeniaorganicznego.
Wtakiejkoncepcjistanowionadziedzinępatologiimowy[2].
Organicznezaburzeniamowy(OZM)mogąmiećpochodzenie:
neurologicznelub
foniatryczne.
Organicznezaburzeniamowynapodłożuneurologicznymsąspowodowane
uszkodzeniemkorowychlubpodkorowychośrodkówmowy.Możnazaliczyćdonich
afazję,dyzartrięorazoligofazję.ZkoleiOZMnapodłożufoniatrycznymwynikają
zuszkodzeniaaparatumowynapoziomiefonacji(afonia)lubartykulacji(dysglosja).
Afazja,dyzartria,oligofazja,dysglosjaiafoniamająprzyczynynaturyorganicz-
nej,dlategozostałyokreślonejakoorganicznezaburzeniamowy.Ichprzyczynysą
zlokalizowanewośrodkachkorowych(afazja,oligofazja),podkorowych(dyzartria)
Wprowadzenie
21
