Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mogiłamatki,izcichazapłakał.
Eleganckikabrioletczekałuwrótcmentarnych,doktor
wsadziłdońchłopcai–pozostawiwszydomnaopiece
boskiejipoczciwychludzi,pojechałdomiasta,gdzie
zatrzymałsięwoberży„Dauphin”,najporządniejszej
wVillers-Cotterêts.
Potemposłałzarazpokrawca,którystawiłsię
zgotowymiubraniami.
WybrałjednoznichdlaPitouiudałsięznim
dodzielnicy,októrejjużwspominaliśmy,dodzielnicy
Pieux.Wmiaręjaksiętamzbliżali,Pitouzwalniałkroku,
widoczniebowiemprowadzonogodojegociotkiAnieli.
Tęciotkęizarazemmatkęchrzestną,comuimiętak
poetyczneAnioławybrała,widywałbardzorzadko,ale
zachowałoniejstrasznewspomnienie.
BorzeczywiścieciotkaAnielaniemiałanicwsobie,
copociągałobychłopca,takjakPitoupieszczonegoprzez
matkę.
CiotkaAnielabyłapanną,aliczyłaokołolat
sześćdziesięciu.
Źlerozumianapobożnośćwyrugowałazjejserca
wszystkiesłodkie,anawetludzkieuczucia.Była
todewotkawnajgorszymznaczeniutegowyrazu,
złośliwaichciwadonajwyższegostopnia.
Niezsamejtylkożyłajałmużny;sprzedawałalen,który
przędłanakołowrotku,izajmowałasięwynajmowaniem
krzesełwkościele,nacomiałapozwoleniekapituły.Małe
sumkioszczędzanezmieniałanaludwikiilokowała
jewpoduszkachstaregofotela,naktórymwysiadywała.
Pieniądzeteprzepadałydlaświatainiemiałyujrzeć
jasnościdziennychzażyciastarejpanny.
DoktorGilbertpodążałdomieszkaniatejosoby,
prowadzączesobąPitou.
