Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Zpozycjiseparatystów,jakieśsiedemsetmetrówodnas,
niebooświetliłarakietaiukazałsięfragmentnocy,
bawiącsięsylwetkamiicieniami.Wbiliśmysiętwarzami
wziemię.(Byłtakiodcinekwjakimśfilmieowojnie.Tak,
terazjestemwtejroli,atouczuciejestdalekieodfilmu).
Wydawałosię,żeżuczek(taknazywaliśmy
wystrzelonąrakietę)świecicałąwieczność.Wreszcietuż
nadziemiąogieńrozbłysnął,bywreszciezgasnąć.Wokół
znówzrobiłosięciemno.Strzelecseparatystówskierował
długąlinięostrzałudomiejsca,którewydałomusię
podejrzane.Zpodejrzanegomiejscawodpowiedzi
wystrzelonopogardliwiezSWD[6],azarazpotem,ztego
samegomiejsca,SZU[7]odpowiedziałokrótkozPKM-
u[8].Iznowuwszystkoucichło.(Oticałagadka).
Łommiałubawiwcaleniechciałomusięspać,więc
myzCzeczenemzeszliśmynadół,leżeliśmy,patrząc
wciemneniebo.
–Uwielbiam,gdyktośwychodziporazpierwszy.
–Dlaczego?
–Wszystkogociekawi,jestodpowiedzialny.
–Ico?
–Nico,zadaniawyznaczone,możnaskubaćsłonecznik,
niemartwićsię,żezaśnie.
–Ha,ha,ha!Tutajmożnazasnąćnawiekiwieków.
Prawdopodobnieminęłookołogodziny,gdyodwroga
rozległysiędwiesalwypotrzystrzały.
–Cotobyło?–zapytałzgóryzaniepokojonyŁom.
–Wasilok[9],bracie,załóżhełmizejdźnadół.Może
toleciwnasząstronę–odpowiedziałCzeczen.
Niewiem,jaktodziała,alekiedycodrugidzień
