Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
strzelajądociebiemoździerzeiartyleria,powyrzucie
bezbłędnieokreślasz,czyleciwtwojąstronę,czynie.
Byłempewien,żetesześćminleciwnas.
–Chłopaki,tonapewnotu,ostrożnie.
Dziesięćsekundpóźniejzesztywniałem.Byliśmy
dobrzeustawieniwzględemkierunkuostrzału,alenie
mamożliwościschronieniasięprzedatakami
moździerzowymi,aczystohipotetycznyupadekminy
dwadzieściametrówodnasniepozostawiłabynam
żadnychszans.Tak,zawszesięmyśli,żeleciprosto
wnas.
Dwielubtrzyminyprzecięłypowietrzeiprzeleciały
jakieśdwieściemetrównapółnocodnas.(Były
wycelowanewpunktoporu,alepudłowały.Takie
zezowatemoździerzemogąrzeczywiściewnastrafić).
Dwieminutypóźniejsalwysiępowtórzyły.
–Spadajądalekoodnas?–zapytałŁom,zapalając
papierosa.
–Dwieściemetrów.
Tradycyjnadziesiątasekundy,wktórejprzestajesz
oddychaćiuważniesłuchasz.
Tak...Tak...Tak...Tak...Tooni,czujęto!
Dwieminyspadłyokołostupięćdziesięciumetrów
napołudnieodnas,aczteryjebnęłydowodyjakieś
trzystametrówdalej.
–Gdzieoni,docholery,strzelają?–spytałsamego
siebieCzeczenzezdumionąmordą.
Potemjeszczedwiesalwypotrzy–iznówdonikąd,
iznowukolejna.PomiędzysalwamiobajzŁomem
nazmianęskanowaliśmy,zapomocąkamery
termowizyjnej,obszar,zaktórybyliśmyodpowiedzialni,
obawiającsię,żeostrzałmazasłaniaćnadejściegrupy.
