Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Przytrzecimdzieckuopiekunowiezazwyczajczująsięjużtrochębardziej
zrelaksowani.Czasemzezmęczenia,aczasemdlatego,żeterazuważają,iżdzieci
sąsilniejsze,niżwcześniejodważalisiętosobiewyobrazić.
Wzwiązkuztymnajmłodszympociechomczęściejpozwalająnawięcej,
bopoluzowujązasady.Niekiedyrodzitoupozostałychdziecipretensje:„To
niesprawiedliwe!Terazniematakiegorygoru,jakwtedy,gdybyłemwtwoimwieku!”.
Abysobieztymporadzić,najmłodszeczęstosięgaposwójurokosobistyipoczucie
humoru,chcącrozbroićstarszerodzeństwoipozostaćczęściąpaczki.Dlategoteż
uznawanejestzazwyczajzazuchwałegoryzykantaiszczęściarza.Podobniemożebyć
późniejwjegodorosłymżyciu.
Niezależnieodtego,jakabyłatwojapozycjawhierarchiiwstadzie,ważnejest,aby
pamiętać,żerodzeństwostalerywalizujeouwagęrodziców.Braciaisiostryskupiają
sięnatym,wczymsądobrzy,ipopisująprzedrodzicami,puszącsięjakpawie.
Dlategowłaśnieczęstowcielająsięwróżnerole,naprzykład:onjestmądry,ona
–wysportowana,aoni–zabawni.
Jeżeliopiekunowieokreśloneaktywnościchwaląbardziej–naprzykładwiedzę
akademickąstawiająponadbyciekreatywnymlubodwrotniealboprzestrzeganiezasad
ponadspontanicznośćirobienieróżnychrzeczyposwojemulubodwrotnie–dziecko
możewalczyćoto,żebybyćnajlepszepoddanymwzględem.Ajeśliczuje,
żeopiekunowiewjakikolwieksposóbfaworyzująjednozrodzeństwa,możeczućsię
trochęgorszealbowyłączonepozagrupę.Smutneczasy.
Pracowałamzwielomapacjentami,którzyczulisięwyłączenipozakażdągrupę,
doktórejnależelijakodorośli,imielipoczucie,żezawszebędąpomijaniinigdynie
zdobędąwzględównajbardziejpopularnejosobywgrupie.Wieluznichpierwszyraz
doświadczyłotegowrodzinie,kiedyczuli,żerodzicekochalipozostałerodzeństwo
bardziej.Zaczęliuważaćsięzaoutsiderówjużjakodzieci,apotemwstresujących
sytuacjachznówczulisięwtensposóbjakodorośli.
Niezbytprzyjemnyfakt:moipacjencimająrację.Badaniapokazują,żeopiekunowie
częstorzeczywiścieczująsiębliżejzwiązanizjednymzdzieciorazżeuczucie,iżnie
jestsiętymulubionymalbożejestnimktośinny,możewpływaćnapoczuciewłasnej
wartościnawetgrubopopięćdziesiątymrokużycia[4].
Nawetgdydziecidorosną,niezawszeprawidłowozgadują,ktobyłwrodzinie
tąulubionąpociechą.Potwierdzajątobadania,wktórychdorosłymdzieciomudałosię
wskazaćosobęfaworyzowanąprzezmatkęwmniejniżpołowieprzypadków(dokładnie
w44,6procent[5]).Natomiastosobę,zktórejmatkabyłanajbardziejdumna,odgadło
tylko39procentznich[6]!
Podobniejestzwielomadoświadczeniamizdzieciństwa–wpływananasnietylkoto,
cosięwydarza,lecztakżesposób,wjakitointerpretujemy,atenniezawszejest
prawidłowy.
Pytania:Czydorastałaś/dorastałeśzrodzeństwem?Coonowniosłodotwojegożycia?Któreaspekty
twojegozachowaniawynikajązposiadaniarodzeństwa?Którymzkoleidzieckiembyłaś/byłeś?Wjaki
sposóbsiędotegodostosowałaś/dostosowałeś?Jakąrolęprzyjęłaś/przyjąłeśwrodzinie?Czybyłotak,
jakwspomniałamwyżej,czyinaczej?Jesteśjedynaczkąlubjedynakiem?Jaktonaciebiewpłynęło?Jak
sięczujesz,rozmawiającotym?
Zrobięwszystko,żebyutrzymaćciębliskosiebie
Mamnadzieję,żeudałomisięjasnopokazać,żeniemowlętaidziecisąmądre.
Nieustanniedostosowująsię,żebyutrzymaćrelacjęzeswoimiopiekunami.Zachowania
adaptacyjnewtychwczesnychlatachstająsięczęstofundamentemtego,kim
jesteśmyijaksięzachowujemywdorosłymżyciu.Oprócztych,któreopisałam,istnieją
