Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Dlaczegomiałaśkoszmarnydzień?–Julietspojrzałanamnie
pytająco.
–Ach,dostałamodmowęzpracowni,wktórejchciałamodbyć
wakacyjnepraktyki.Iterazniewiem,jakmamuzyskaćzaświadczenie
ozdobytymdoświadczeniu,którejestwymaganenastudia.
–WLondynie?–zapytałastojącaprzykuchenceEleni,odwracając
siędonas.
–Tak,właśnietam.
–Okurczę.Aniemożeszpoprostunapisaćojakichśprojektach,
przyktórychpracowałaśwzakładzietaty?Przecieżwyposażanie
samochodówkempingowychtoteżaranżacjawnętrz.Atenautobus
szkolnyczymieszkalnyfoodtruck,któryprzerabialiściezeszłejjesieni,
byłyprzecieżmega!
Wzruszyłamramionami
–Odbiedymogętakzrobić.Aleprawiekażdy,ktoubiegasię
oprzyjęcienaUniversityoftheArts,odbyłjakieśpraktykizagranicą.
DlategoOlsenbyłidealny,żebydorównaćinnymkandydatom.
–PozatymKenziemogłabysiętamzająćuświadamianiemsyna
Olsena–dodałaJuliet.–Niezłezniegociacho!
–Atyskądotymwiesz?–zapytałamzezdziwieniem.
–Każdytowie.Tonajlepszapartiawwiekuponiżejdwudziestu
pięciulatwcałymLondynie.Azciebieprzecieżniezłaślicznotka,
Kenzie.Spodobałabyśmusięnabank!
–Tak,napewno–zaśmiałamsię,wskazującgłowąnaciuchy,które
właśniemiałamnasobie.Schodzonedżinsyijedenzmoichdłuższych
czarnychtopów.Właściwiepotylupraniachnawetniemożnabyło
nazywaćgoczarnym,ajegorękawkibyłynatylekrótkie,żenie
ukrywałymojegotatuażu.
–Poprawmnie,jeślisięmylę,aleniewydajemisię,żebybogaci
smarkaczegustowaliwdziewczynachpodobnychdomnie.–Aja
