Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Nathanzaprzyjaźniasięzkażdym.Jestjakgoldenretriever.
–AwtymdomutyjesteśjakVirgo–mówiNathan,wyciągając
transporterztylnegosiedzenia.
Drocząsię.Sabrinaijaprzekomarzałyśmysięwwiadomościach.
ZNathanemteżsiędroczyłamwczasiejazdytutajizdziałałotocuda.
Bioręgłębszyoddechiuśmiechamsięszeroko.
–Co?Chceszpowiedzieć,żetylkoktośniewyrobionychciałbysię
zemnązaprzyjaźnić?
–Noświetnie,terazwedwojebędzieciemidawaćwkość.
Dowcipmisięudał,więcczujęulgę,alenoginadalmamjak
zwaty.
Sabrinaszybkimkrokiemkierujesiękubocznymdrzwiom
iotwierajeszeroko.Wchodządośrodka,ajazatrzymujęsięprzez
chwilęnapodjeździe.Powietrzematusłodkizapach.Wciągam
jegłębokodopłuc.Potrzechmiesiącachlockdownuczuję,żemisię
udało–wyrwałamsięnazewnątrz.
Chciałabym,żebyMike’owirównieżudałosięwydostać
zzamknięciaibyćzemną.
–Pozwól,żecięoprowadzę–mówiSabrina,gdywprowadzamnie
dośrodka.
Nawetwiatrołapjesttutajelegancki.Wiszącepodsufitemmodne
lampyoświetlajątąniewielkąprzestrzeń,poktórejobustronach,
nacałejpowierzchniścian,stojąbiałeszafy.
Virgomiauczy.
–Niemogęsiędoczekać,żebyzobaczyćcałydom–odpowiadam.
–AlenajpierwpowinnamznaleźćmiejscedlaVirgo
–Oczywiście.Chodźzamną.
PodążamzaSabrinądokuchni,astamtądwidzęresztę
pomieszczeń.
–Wskrócie:totutajnormalniejadamyśniadania.
Idziemyszybkoprzezstrefęśniadaniowązokrągłymstołem
itapicerowanymikrzesłami.
–Atujestpokójjadalny,naszhołdoddanyprzyjęciom,niech
spoczywająwpokoju.
WyobrażamsobieintelektualnąiartystycznąelitęWaszyngtonu
siedzącąpoobustronachtegoogromnegorustykalnegostołu.
Sabrinawpadadonastępnegopokoju,bliżejdrzwifrontowych,
aNathanijastaramysięzaniąnadążać.
