Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
10
pierwszychumożliwiarozważanieaktywnościtwórczejpotencjalnie(indywidu-
alniepor.T.Kocowski,1991b),jakkolwiekjestonanajczęściejprzetwarza-
niemczegoś,cojużistnieje,niezaśwytwarzaniemczyteżstwarzaniemczegoś,
cowcześniejnieistniało(por.W.Stróżewski,1983).
„Dynamika”oznaczapodjęcieproblemówklasyfikowanychjakoproblema-
tykaemocjiimotywacjiorazwwęższymzakresieproblematykazmianza-
chodzącychwczasie,nawetwtokużyciaczywperspektywierozwojutermin
„dynamika”wydajesięwygodnymskrótemmyślowym,awobeczłożnościroz-
ważanejtuproblematykiwydajesięwręczzaszeroki.
Przyjmujesię,żeprocestwórczyniewymagaswoistychoperacji,specyficz-
nychcechczywyłączniejednoznaczniemuprzypisanychprocesówpoznaw-
czychczyemocjonalnych.Jegoosobliwościposzukujesięnatomiastwwyróż-
nionychkonfiguracjachjakościpodstawowychzwiązanychzosobą,sytuacją
izadaniem(por.E.Nęcka;2001,T.Maruszewski,1992).
Poszukiwaniespecyficznychcechdynamikiprocesutwórczegodotyczyćbę-
dzierównieżwieluprzekonańpowszechnieprzyjętychwdziedziniebadańnad
twórczością(jużzmitologizowanych,jaknaprzykładprzecenianiemotywacji
immanentnejdojrzałychtwórców1,niedocenianiemotywacjihubrystycznejetc.),
jakrównieżproblemówzapoznanych,doktórychnależypytanieofunkcjemo-
tywacjihubrystycznej,narcyzmuiegotyzmuosóbtwórczych.
Najważniejszeinajbardziejpodstawowetwierdzenie,któregotapracadoty-
ka,aleniedowodzi,aninieuzasadniawpełni,jedyniedokumentuje,jestprze-
konanieoantynomicznejnaturzetwórczościiprocesutwórczego.Znalazłoono
swójwyrazwrozprawiefilozoficznejW.Stróżewskiego(1983);natomiastpra-
cepsychologiczne,nawetteistotne(E.Nęcka,1992;M.I.Stein,1990),sąciągle
niepełne,niewystarczające,jakbyprzedwczesne,albodefiniująwskazywane
właściwościłagodniej,jakoparadoksy(A.Cropley,1999).
Próbującumieścićzagadnieniemotywacjitwórczościwobszarzepsycholo-
giiosóbzdolnych,należysięodwołaćdoogólnejklasyfikacjiteoriitwórczości,
jakązaproponowałaT.M.Amabile(wspólniezN.Gryskiewicz1989),dzieląc
jenamakroskopowe,tj.wyjaśniającetwórczośćwbardzoszerokimkontekście,
imikroskopowe,ograniczającesiędointerpretacjiściślepsychologicznych.
Deklaracjadoobszaruteoriimikroskopowychniejestbłaha,gdyżwieleteorii
makroskopowychtwórczościitowarzyszącychimkoncepcjimetodologicznych
wtakznacznymstopniuakcentujerolęczynnikówzewnętrznychwprowoko-
waniuaktywnościtwórczej,żerolaczynnikówpodmiotowych,wtymzwłaszcza
zdolnościimotywacji,jestograniczona,coniweczysenspodejmowaniatakich
problemówjakkwestiatytułowa(por.M.Stasiakiewicz,1993).
Mnożeniedanych,argumentówiinnychdowodóworazkonfrontowanie
rozmaitychwyjaśnieńjesttypowąwpsychologiistrategiąnadmiernejkonfirma-
cji,wynikającązniedojrzałościtejnauki,jeślijąmierzyćkryteriamizasadności
1Historiastwierdzeńempirycznychdotyczącychmotywacjiautonomicznejprzypominałudzącodu-
żodłuższeiskomplikowanedziejeprawYerkesa-Dodsona,zdetronizowanewznakomitejanalizie
K.H.Teigena(1994).