Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Dziewczynastałaniezdecydowanie,wahającsię,
cozrobić.WSokołówcepanowałosporozasad,jednych
staranosięniełamać,innychniełamanopodżadnym
pozorem.Dotychostatnichnależałopodsłuchiwanie.
Jużmiałasięujawnić,gdywtymmomenciezustbabci
padłojejimię.
–Jankamaswójrozum.Potrafiodróżnićzłoto
odtombaku.
–Czasemjednakzabardzowierzypozorom–odparła
mama.–Wierzywewszystko,cousłyszy,jakdziecko,
apotemdostajeponosie.Światniejesttakiprosty,jak
jejsięwydaje.Ludzieniezawszesątacy,najakichsię
kreują.Naszymobowiązkiemjestjąchronić.
Jankawestchnęłacichutko.Przynichczułasięjakmała
dziewczynka.Nieważne,żemiałaprawietrzydzieścilat,
byłaniezależnafinansowoizdążyładorobićsięwłasnego
światopoglądu.Onewciążusiłowałymeblowaćjejżycie.
Chciałyjejcośprać,prasowaćipichcić,stalemartwiłysię
stanemjejzdrowia,dbały,żebyniezmarzła,nie
przegrzałasię,nieprzemokłainiechodziłagłodna,
wyczulałynacałezłoświataiszukałydlaniejlekarstwa.
Zróbto,nieróbtamtego,nieidźtam,cośmożecisię
przytrafić...Wciążmusiałasłuchaćtychprzestróg.Nie
buntowałasięprzeciwrozsądnymprzejawommiłości
isensownymzakazom,lecztoniezupełnienormalne
dorosłąkobietękontrolowaćwnajdrobniejszych
sprawach.Coraztrudniejbyłojejnatoniereagować.
Chciałamiećprzynajmniejodrobinęwpływunawłasne
życie.
Przygryzładolnąwargęibezskrupułówwróciła
dopodsłuchiwania.
–Jachroniłamciebieico?–mówiłababcia.–Widać
kobietomzSokołówjestpisanerobićbałaganzwłasnego
życia.
