Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Współpraca
•postrzegająinnychczłonkówgrupyjakopotencjalnychry-
waliipozorująprocesuczeniasięalboukrywająważnein-
formacje;
•starająsięeksploatowaćlepiejpoinformowanychkolegów,
cizaśczująsięwykorzystywaniipracująwgrupienapół
gwizdka.
Oznaczato,żechoćwwieluklasachuczniowiewykonują
zadaniapodzieleninagrupylubpary,większośćrealnejpracy
odbywasięjednakalboindywidualnie,albowramachnaucza-
niaogólnoklasowego19.Podziałczyłączeniewgrupyniewiele
daje,jeśliniezadbamyowłaściwewarunkipracytakiegoze-
społu.Boprzecieżchodzioto,żebyuczniowiewspółdziałalize
sobąnanajwyższympoziomie,pamiętając,żeichindywidualny
sukceszależyodwkładuwszystkichczłonkówgrupy,ajedynie
wysokajakośćpracyposzczególnychczłonkówpozwoliosiąg-
nąćwspólnycel.Dlategoważne,bywczasiepracygrupowej:
•udzielalisobienawzajemosobistegoimerytorycznego
wsparcia;
•czulisięodpowiedzialnizasiebieiinnychistosowaliróżne
społeczneumiejętności;
•analizowaliefektywnośćpracygrupyiposzczególnychjej
członków;
•charakteryzowalisięwysokimpoziomemwzajemnegoza-
ufaniaipogłębionympoczuciemodpowiedzialności,atak-
żeszczerątroskąokazywanąsobienawzajem,nieogranicza-
jącąsiędofunkcjonowaniazadaniowego.
Wzależnościodcelów,którezamierzamyosiągnąć,two-
rzymygrupynawielerozmaitychsposobów.Podstawowym
elementemwspółpracyjestpracawparach.Jeślimamywkla-
sieklasyczneławkidwuosobowe,parastajesięautomatycznie
naturalnympretekstemdowymianydoświadczeń,omawiania
19Tamże,s.182.
25
