Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
gabinet,wktórympanowałidealnyporządek.Spodobał
musiętakistanrzeczy,zresztąodpierwszegokontaktu
zporucznikiemczułdoniegosympatię.Coprawdajako
pracownikBiuraSzyfrówniebyłjegonominalnym
przełożonym,alenaczaskursubyłdojegopełnej
dyspozycji.
–PrzeżyliściespotkaniezgenerałemAntolewskim?
–Ciężkiuśmiechnąłsięznacząco.
–Przeżyliśmy–odpowiedziałuprzejmie.
–Podobnotowielkisłużbista...
–Takmówią–odrzekłwymijająco.–Naszczęście
niemieliśmyokazjisięprzekonać–dodał.
–Długonamnieczekaliście?Spotkaniezkapitanem
Matławskimniecosięprzeciągnęłowczasie...
–Nieczekałemdługo–zapewnił.–Pozatym
porucznikPechtomójdobrykolega...
–Ztakimnazwiskiemwwojskukarierymożenie
zrobić...–Zamyśliłsię.
–Hipcio...Hipolit–poprawiłsięszybko–urodziłsię
podszczęśliwągwiazdą,możemipanporucznik
wierzyć.–Uśmiechnąłsięszeroko.
–Fortunatoważnarzecz...–rzekłCiężkifilozoficznie.
Lorencpatrzyłnaniego.Znałtakichjakon,
nazywanoichoficerami-pistoletami.Młodzistażem
istopniem,alenajlepsiwjednostce.Potrafiący
wykonaćkażdezadanie,jakiesięprzednimipostawi,
bezwzględunatrudnościiprzeszkody.Umiejący
znaleźćsięwkażdejsytuacji.Prezentującysięzawsze
bezzarzutu.Istawianizawzórmłodszymkolegom.
Tacyzawszemuimponowali,i–nigdytegoprzedsobą
nieukrywał–teżchciałtakimbyć.
–Mówciezatem.–Porucznikprzerwałmilczenie.
