Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Art.1
Al-SaadooniMufdiv.WielkaBrytania
ichterytoriummogąstanowićkorzystanieprzezniezjurysdykcjiwrozumieniuart.1
konwencji.PrzykładembyłasprawaDrozdiJanousek(orzeczeniez26czerwca1992r.),
wktórejTrybunałprzyznał,żeodpowiedzialnośćpaństwmoże–codozasady–wcho-
dzićwgręzpowodudziałańichorganów,takichjaksędziowie,wywołującychskutki
lubdokonanychpozajegowłasnymterytorium.Trybunałstwierdziłrównież,żejeśli
wrezultaciezgodnejzprawemlubnielegalnejakcjiwojskowejpaństwosprawujerze-
czywistąkontrolęnaterenieznajdującymsiępozajegoterytoriumnarodowym,może
pojawićsięobowiązeknapodstawieart.1zapewnieniananimprawiwolnościwynika-
jącychzkonwencji.Istniejąpozatyminneuznanesytuacjewykonywaniaprzezpaństwo
jurysdykcjipozaswoimterytorium,takiejakzwiązanezdziałalnościąichprzedstawicieli
dyplomatycznychlubkonsularnychzagranicąoraznapokładziestatkówwodnychlub
powietrznychzarejestrowanychwtympaństwielubpływającychpodjegoflagą.Wtych
specyficznychsytuacjachmiędzynarodoweprawozwyczajoweipostanowieniatrakta-
toweuznająwykonywanieprzezpaństwoswojejjurysdykcjipozaswoimterytorium.
Trybunałprzypomniał,żeskarżącyzostaliaresztowaniprzezbrytyjskiesiłyzbroj-
newpołudniowymIraku:pierwszy–30kwietnia2003r.,adrugi–21listopada2003r.,
natomiast15grudnia2003r.zostaliprzeniesienizaresztuamerykańskiegodoaresztu
podlegającegowładzomWielkiejBrytanii.Pozostawalioniwtymlubinnymareszcie
brytyjskimdoczasuichprzekazaniadodyspozycjiwładzirackichod30grudnia2008r.
Najpierwtrzymanoichjako„aresztowanychzewzględówbezpieczeństwa”,a21maja
2006r.zostaliprzekwalifikowaniprzezwładzebrytyjskiena„aresztowanychwsprawach
karnych”wnastępstwiewydania18maja2006r.postanowieniaotymczasowymaresz-
towaniuprzezSądKarnywBasrze.
WpierwszychmiesiącachicharesztowaniaWielkaBrytaniabyłasiłąokupacyjną
wIraku.DwaaresztyprowadzoneprzezBrytyjczyków,wktórychprzetrzymywano
skarżących,zostałyutworzonenaterytoriumIrakuwdrodzeużyciasiłzbrojnych.Po-
czątkowowyłączniewtensposóbWielkaBrytaniasprawowałakontrolęiwładzęnad
przetrzymywanymiwnichosobami.NastępniefaktycznakontrolaWielkiejBrytanii
nadtymiobiektamizostałaprawnieusankcjonowana.Wszczególnościrozkaznr17
z24czerwca2004r.przewidywał,żewszystkieobiektyużywaneprzezMNFsąniena-
ruszalneipoddanewyłącznejkontroliiwładzyMNF
.Przepistenpozostawałwmocy
dopółnocy31grudnia2008r.
Trybunałuważał,żezewzględunacałkowitąiwyłączną–faktyczną,anastępnie
prawną–kontrolęwładzWielkiejBrytaniinadaresztamiArmiiBrytyjskiejjednost-
kiwnichprzetrzymywane–wtymskarżący–pozostawałypodjurysdykcjąWielkiej
Brytanii.
ZdaniemTrybunałuskarżącybylipodjurysdykcjąWielkiejBrytaniidoczasu
ichfizycznegoprzekazaniadodyspozycjiwładzirackich.Kwestie,czyWielkaBrytania
miałaobowiązekprawnyprzekazaniaskarżącychwręceirackieorazczy–jeślitaki
obowiązekistniał–prowadziłotodozmianylubuchyleniajakichkolwiekjejobowiąz-
kówwstosunkudoskarżącychnapodstawiekonwencji,niebyłyistotnedlawstępnej
kwestiijurysdykcjiimusiałybyćwtejsytuacjirozważanewpołączeniuzmeritum
zarzutówskarżących.
Trybunałuznałpozatym,żezarzutskarżących,iżwmomencie,kiedyzostali
przekazanidodyspozycjiwładzirackichistniałypoważnepodstawydouznania,że
21
