Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mizimno–dodaję,zastanawiającsięjednocześnienad
tym,ilenasłączy.
Gdypodjeżdżaautobus,niemawnimwolnychmiejsc,
więcstajemypodoknem.Jednądłoniąłapięzauchwyt,
aAbbyzatrzymujesięprzedemną.Mimotrudnego
początkuwydajesięcorazbardziejrozluźniona,całe
napięciezjejtwarzyuleciało.Możejesttaknieśmiała,
żemojanieustępliwośćjąparaliżuje?Mamwrażenie,
żedystans,jakinasdzieli,powolisięzmniejsza,jakby
bariera,jakąpostawiłamiędzynami,ustępowała.
Wautobusieprzezcałyczaskontynuujemyrozmowę,
naszespojrzeniacochwilęsięspotykają.Ciekawe,
bozkażdymtakimspojrzeniemczuję,jakjestmidobrze.
Abbsszukawłaśnieczegośwplecaku,gdykierowcanagle
hamujeiwszyscywautobusielecądoprzodu.Abby
wpadanamniezimpetem.Bliskośćjejciała
momentalniepobudzamojeczułemiejsca.Jakie
toniesamowiciemiłeidobre!Bardzochcę,bytachwila
trwaładłużej,mimotozwalniamdelikatnieuścisk,
byAbbsmogłasięwyswobodzić.
–Przepraszam–rzucazawstydzona.
–Zaco?Dobrze,żesiętrzymałemibyłemobok,
inaczejbyłobypotejpięknejbuźce.–Wymierzamsobie
wmyślachpoliczekzabrakkontrolinadsłowami.
–Zatemdziękuję–mówi,niekomentującmojej
wypowiedzi.Todobrze.–Októrejkończysz?–pyta,
ajaniewiem,copowiedzieć,boniemampojęcianawet,
jakijestdziśdzień.Odpowiadamwięcwymijająco:
–Dlaczegopytasz?
