Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
napełnyetat.
Byłemtakpogrążonywmyślach,żedorzeczywistościprzywołało
mniedopieronagłebulgotanieisyczenie.
–Shit!
Pośpieszniewyłączyłempalnik,chwyciłemścierkęizdjąłemgarnek.
Opróżniłemgoostrożnienadzlewem,pilnując,bymakaronwylądował
wsitku.Iwtedysobieprzypomniałem,żeniespróbowałem
gowcześniej.Cholera.Cotam,napewnobyłjużaldente.
Przynajmniejwyglądałnaugotowany,awięcjadalny,boprzecież
tylkootochodziło,prawda?
Kolejnybulgotprzykułmojąuwagę.Shit!Jednymsusemznalazłem
sięprzykuchenceiściągnąłemzniejgarnczek,wktórymgotowałsię
sos,opryskująckwiecistekafelki.Nosuper.Gdybymnieteraz
zobaczylimama,wujekPiotralbobabciaCaterina,todostałbym
pogłowie.
Jedzeniebyłownaszejrodziniewielkątradycją,cociągle
tłumaczonotym,żemamypolskie,włoskie,greckieimeksykańskie
korzenieiwynieśliśmyztychkuchniwszystko,conajlepsze.Według
mniepoprostuwszyscylubiliśmyjeść.Większośćmoichkrewnych
umiałajednakświetniegotować,wmoimprzypadkunatomiastten
talentnierozkwitłjeszczewpełni.
Ostrożnieodstawiłemnabokgarnczekzsosemiwyłączyłem
kuchenkę.Potym,jakwlecieomalniewywołałemmałejkatastrofy,
kiedytozostawiłemjąwłączoną,terazzwracamnatoszczególną
uwagę.Byćmożejesttospowodowanerównieżkartką,którawciąż
wisiprzyklejonadoszafkiobokiostrzegaodręcznympismemSophie:
„Pożałujesz,jakjeszczerazzostawiszwłączonąkuchenkęipozabijasz
naswszystkich!”.
OczywiścieSophiemusiaławrócićdokuchniakuratwchwili,gdy
starałemsięzatrzećśladyswojejprawiekatastrofyimokrąściereczką
szorowałemkwiecistekafelki,byusunąćznichpomidoroweplamki.
Byłaprzyzwyczajonadochaosu,jakimitowarzyszył,inie
skomentowałagosłowem.Zatoznówwsadziłagłowędolodówki
