Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Żartujesz!Serio?Jakmogłamtoprzespać?
Szczerzemówiąc,cieszyłamsię,żejejnieobudził.Mogłabyzostać
świadkiemmorderstwa,atoniepotrzebnieskomplikowałobysprawę.
Wmilczeniudałamjejznakręką.Hollyzrozumiałamójgestiopuściła
łazienkę,zamykajączasobądrzwi.Przezkilkasekundpatrzyłam
naswojeodbiciewlustrzenadumywalką.Spuchnięteoczybyły
wyraźnąoznakąpilnejpotrzebydostarczeniaorganizmowikawy.Nie,
tooczywiścieżart.Świadczyłyrzeczjasnaozbytmałejilościsnu,ale
oczywiścieprzeznajbliższegodzinyniebyłomowyodrzemce,
musiałamwięczadowolićsiępierwsząopcją.Westchnęłamciężko,
pokręciłamgłowąioderwałamodsiebiewzrok,żebypozbyćsię
wygląduzombiaka.
Kiedydziesięćminutpóźniejopuściłamłazienkę,Hollynadalstała
przydrzwiach.
–Muszęznaćszczegóły–rzuciła,gdyramięwramięschodziłyśmy
poschodach.–Potrzebujeszalibi?CzyteżKeithprzeżył?
–On…–zaczęłam,alenatychmiastprzerwałam.Wcześniejbyłam
zbytzamulona,żebytozauważyć,aleterazdotarłdomniepewien
szczegół.–Ej,moment.Dlaczegotywogóleniejesteśzaskoczona
faktem,żeontujest?
–Eee…No…–Hollyzaczęłanerwowokrążyćwzrokiem
powszystkichścianach.
Nie…Toniemogłabyćprawda!Czyżby…?
–Wiedziałaśotym?
–No,eee…Nie,oczywiście,żenie!–Potrząsnęłagłowątak
gwałtownie,żekucykowinąłjejsięwokółgłowy.
Przeszyłamjąwzrokiem.Nieminęłydwiesekundy,asiępoddała.
–No,dobra.Wiedziałam,żemasiętuzjawićwciągunajbliższych
dni.Czytotakiestraszne?
Żeco?!Przezchwilęniebyłamwstanierobićnicinnego,jaktylko
