Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
owszystkimrozmawiamy,więcniezamierzałamudawać,żenie
zauważyłam,żetejnocybyłoinaczejniżzwykle.
–Tak,bardzo.Atobie?–odparłswobodnymtonem,ztakim
samymuśmiechemjakmój.Jegobiałezębybłyszczałyjeszcze
bardziej,kontrastujączeskórąmuśniętąsłońcem.
–Też.Byłociepło.
–Ciepło?–Byłlekkozbityztropu.
–Twojeciałogrzałomnieodtyłu.–Mojaminacałyczasbyła
bardzoserdeczna,alepatrzyłammuprostowoczy.Niebyłamzła.Nie
miałamproblemuztym,żemnieprzytulał.Odziwo,kiedymyślałam
otym,szykującsiędopracy,doszłamdowniosku,żebyłotocałkiem
przyjemneobudzićsięwczyichśramionach.Coś,czegoprawiezawsze
sobieodmawiam.Byłomidobrzezpoczuciem,żetowłaśnieonbył
tąosobą.Przynimczujęsiębezpiecznie,jestmoimprzyjacielem,anie
zagrożeniempotencjalnymikomplikacjamizwiązkowymi.Musiałam
siętylkoupewnić,żezjegostronyteżtotakwyglądało.
Leonwmilczeniupatrzyłmiwoczy.Widziałam,żeczeka,
ażpowiemcoświęcej.
–Wiesz,żespaliśmynałyżeczkę?–Zaśmiałamsię,niewidząc
żadnejreakcji.
–Takmisięcośwydawało–odparł,całyczastrzymającmój
wzrok.Tajemniczyuśmiechnieschodziłmuztwarzy.
–Nigdywcześniejtakniebyło–powiedziałam.
–Przeszkadzałocito?
–Nowłaśnienie,powiemszczerze.Tylkozastanawiamsię,
dlaczegopotyluwspólnychnocachnagleobudziliśmysięprzytuleni.
–Czemutotakdrążysz?Spaliśmy,weśnieprzytuliliśmysię
dosiebieityle.–Jegotoncałyczasbyłswobodny,aleniedokońca
wierzyłamwtenluz.
–Wiesz,jakajestem.Niesypiamwtensposób.Todlamniecoś
