Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Jakieśimprezydzisiaj?–zapytałLew,dopijając
drinka.
–Jednasalajestzarezerwowananawieczórkawalerski.
–Oczymśpowinienemwiedziećwcześniej?
–Niedostałemżadnychszczegółowychinstrukcji
opróczstandardowych–odpowiedziałIgor.–Tonikt
zestałychklientów.Osobarezerwującapowiedziałatylko,
żemaznajomego,którybyłbardzozadowolonyzimprezy
unas.
–Czyliniktważny–odmruknąłLewizacząłiść
wkierunkudrzwiwejściowych.
–Aletonieznaczy,żeniemaszbyćdlanichmiły–
krzyknąłdoniegonaodchodneIgor,uktórego
gburowatośćLwazawszewzbudzałapodejrzenia.Igor,
mającyniezbytudaneżycieosobiste,czułsię
odpowiedzialnyzatomiejsce,którestałosięniemaljego
drugimdomem.Gdynahoryzonciepojawiałsiębyły
podkomisarz,barmansztywniał.Zawszeoczami
wyobraźniwidział,jakRobertwybijaktóremuśzich
„ważnych”gościzęby.
Zapowiedzianywieczórkawalerskirozpocząłsię
zesporymopóźnieniem,azarezerwowanasalabyłaprzez
większączęśćwieczorupusta.Gdyumówienigoście
zaczęliwkońcująwypełniać,stałosięjasne,żewekrwi
mająjużparępromili.Bylimłodziinieokrzesani.Igor
żałował,żezarezerwowałimmiejscetakbliskogłównej
sali.Ichkrzykizpewnościąsłyszeliwszyscy,równieżci,
októrychprzychylnośćIgorzabiegałkażdegowieczoru.
–Jakktóryścokolwiekrozwalialbozaczniebałaganić,
będzieszmusiałichwyprosić.Tylkotak,bynienarobić
przytymjeszczewiększegoszumu–powiedziałIgor,
podchodzącdomiejsca,wktórymstałLew.Tenbez
większegoentuzjazmupopatrzyłnaswójzegarek.Była
